Stag-beetle / Vliegendhert
Conversatiestukken
porseleinklei, glazuurverf
afmetingen 22 cm ø
Tot mijn grote spijt zijn er gisteren 2 borden met insecten nog tijdens het beschilderen gesneuveld. Ze bleken te broos voor mijn handen. Op eentje stond een vliegendhert, een van de mooiste, grootste, maar in Nederland tevens een van de zeldzaamste insecten. Ik heb nog nooit een mannetje vliegendhert in het echt gezien; wel afgelopen zomer in Zuid-Duitsland een vrouwtje, zonder de enorme kaken van het mannetje toch ook al een indrukwekkend beest. Misschien is het geen toeval dat juist het bord met vliegendhert sneuvelde. Uit Morphological Freaks # 1 zou men kunnen opmaken dat ik eigenlijk niet mee had moeten doen aan de tentoonstelling Conversatiestukken. Ik heb immers een hekel aan de actualiteit en die is nu juist de insteek van de tentoonstelling. Maar dat wat onder de actualiteit ligt heeft wel mijn warme belangstelling. Het is meer het gekeuvel over de waan van de dag dat me niet interesseert. Wat me wel bezighoudt zijn de diepere drijfveren van de mensen die de actualiteit vormgeven. Wat beweegt mensen ten diepste? En hebben ze kennis genomen van die vaak duistere diepten? Of worden ze gedreven door motieven die ze zelf helemaal niet kennen?
Insecten hebben vermoedelijk geen last van een slecht geweten. Want dat is toch wat het denken over het menselijk handelen vooral oplevert: dat er maar weinig zuiver is aan de eigenlijke beweegredenen van mensen. En ook dat men dat laatste vaak liever niet al te veel beseft, omdat zoiets een slecht geweten genereert.
We moesten er maar niet cynisch van worden. Zo lang het goed gaat, dient kernenergie immers de vooruitgang van de beschaving. Vrolijk worden we in ieder geval van insecten die koortsachtig gemutileerd doorgaan met het vergaren van voedsel, blijven strijden en sterven.
4 Conversatiestukken, 2011
porseleinklei, glazuurverf
diverse afmetingen
