donderdag 13 december 2018

The Dark Penetrated # No 001



The Dark Penetrated
No 001
2018

40 x 30 cm
mixed media on board 
in entymological storage box



Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland
Openluchtmuseum Arnhem


Papierknippen: Henk Kapitein

Deelnemers: Marieke Meijer, Melissa van Limburg, Rinke Nijburg
Organisatie: Frank Hemeltjen


Sinds pakweg een jaar ben ik papier aan het knippen. Dat werd in de beeldend kunstenaar natuurlijk allang gedaan, ik ben echt de eerste niet. Karah Walker is een van de pioniers. Zij maakte bijna klassieke knipsels die op het oog nogal onschuldig ogen, maar dat helemaal niet zijn. Ergens daar zocht ik het zelf ook. 

Simpele reden om te gaan knippen was de observatie dat je je motieven in digitale tekenprogramma's zo makkelijk heen en weer kunt schuiven en als je tekent of schildert niet. Ik wilde kunnen schuiven en niet vast zitten aan het aanvankelijk genomen besluit. 

Een van de grootste charmes van papierknippen is wat mij betreft het gemak waarmee je symmetrie kunt bewerkstelligen. Een vlinder tekenen is zo makkelijk nog niet, want het gebrek aan een flinke dosis symmetrie is vervelend. Een al te scheve vlinder kan nu eenmaal helemaal niet goed vliegen en overleeft de dag niet. 
       
Een perfect gevormde, symmetrische vulva is al even zeldzaam als een perfect gevormde, symmetrische nachtvlinder. Wanneer de vulva uit haar natuurlijke biotoop wordt weggehaald en misbruikt, gepenetreerd en opgeprikt, dan gebeurt er iets dat je gevoeglijk kunt zien als de natuurlijke gang van zaken. Het is de wil van de sterke. Tegen de natuurlijke gang van zaken is het geweten dat mededogen voelt voor het kwetsbare.

 

zaterdag 1 december 2018

Gemeentemuseum Den Haag # Ad Gerritsen





opening tentoonstelling 
Ad Gerritsen - Actualiteiten
Gemeentemuseum Den Haag
vrijdag 30 november 2018 



maandag 29 oktober 2018

On the Origins of Cosmic Colors # 3





On the Origins 
of 
Cosmic Colors
by 
Means of Natural Selection
or 
the Preservation of Favoured Colours 
in 
the Struggle for Light 


Sinds de presentatie van het boek 'On the Origins of Cosmic Colors' ging meer dan een jaar voorbij aan bijschaven aan concept en boek. Nu is het dan eindelijk zover en zien alle kleuren van de kosmos het hedendaagse, aardse daglicht. 

Exemplaar nummer 000 is voor de kunstenaar, de nummers 001 t/m 003 voor de mensen aan wie de uitgave werd opgedragen. Nummer 004 is voor Herman Nijburg, vader van de maker, en nummer 005 is voor de eerste koper van vreemde boeken. Nu de ander 139 exemplaren nog. Het houdt allemaal op bij nummer 144.

 rinkenijburg.blogspot


 

zondag 21 oktober 2018

'ongelovig het roofdier' I Praying Prey # No 6





'ongelovig het roofdier'
Praying Prey # 6
2018 

mixed media on cardboard
37 x 27 cm 


Uit de serie:
Gebeden van vrouwen die zich niet bekeren tot het enig ware geloof op aarde I Praying Prey 



'ongelovig het roofdier'

aan uw zere voeten het gewonde
nergens meer naar toe hoeven
de lamme tong drinkt alleen nog bloed
naar bevroren herfsttakken ruikt haar adem
winter komt

in gedachten rent mijn allerliefste zoon
holt weg van moeders schoot
het lidmaatschap van een geheim genootschap  
vergeet het onbegonnen

ze zeggen
nooit je vader geloven 
die wordt bozer dan het kwaad
mijn kindertijd de hele tijd
in bewondering blijft alles achter

moeder waar was je
ben je mij vergeten

waarom komt u niet 
naar mij kom toch naar een ander
kom nu kom nooit
een glanzende jurk uw lijf

aan de vier poten van uw stoel
een jonge knuffel door honden stuk gebeten
witte vulling grijze hersens 
het hoogpolig tapijt geaaid
uw handen die mij vingerden

niet geschapen, onlangs overleden
bij u het lichaam van troost
onder de tong mijn lippen
adem in de ijle lucht

penningmeesteres
geef wat je begeerde

in mijn verwaterde 
mijn gezwollen

amen


gedicht:  
A.K. (1914-2010)



zaterdag 20 oktober 2018

'ongeboren het prooidier' I Praying Prey # No 5





'ongeboren het prooidier'
Praying Prey # 5
2018 

mixed media on cardboard
37 x 27 cm 


Uit de serie:
Gebeden van vrouwen die zich niet bekeren tot het enig ware geloof op aarde I Praying Prey 



'ongeboren het prooidier'

ze zeggen
het vertrouwen komt te voet
het paard rende weg
in mij ook het kind
het geloof het eeuwige leven

ze zeggen
dat je het goede vaker moet geloven 
het kwaad is een boze vader
op zijn dochter maar niet de hele tijd
maar in verwarring sterft de verwachting

alleen over blijft uw haat de verachting

waarom komt u naar mij
kom naar geen ander die niets verwacht
kom niet meer kom nooit
uw ongeloof mijn ongestoorde leven


kom klaar wanneer u wilt
maar nooit meer


adem toch uit de met dauw beslagen long
niet geschapen, overlevende eenling, allereerste
bij u het lichaam van het ongeboren kindje
tussen mijn tere lippen
adem uw geile lucht

penningmeester van mijn penis,
in vertrouwen ik neem u aan

in mijn glanzende  
in mijn verwaterde 
mijn gezwollen

amen


gedicht:  
A.K. (1914-2010)





'uw wond is groter' I Praying Prey # No 4



'uw wond is groter'
Praying Prey # 4
2018

mixed media on cardboard
37 x 27 cm


Uit de serie:
Gebeden van vrouwen die zich niet bekeren tot het enig ware geloof op aarde I Praying Prey




'uw wond is groter'

enige wond,
neem mij gerust, de gesloten mond

uw goeie smaak mijn zure appel
verschaalde druppels in minuscule wonden
gewonden vochten om dichter bij het hart
lichter rood de avond van uw kruis
uw ongeloof nog altijd ongeboren  
allang mijn wijnstok kaalgevreten
bittere pitjes gevallen op uw koude steen

open mond zoet als tomatensap met suiker 
neem alle littekens en eet
wat is de grootste 

bij ons omwille van het enig ware ongeloof

in een adem tellen alle druppels bloed
de regen valt het gras verdort
vooral 's nachts denk ik vaak
de met appelsap gevulde longen

in mij het lijkje van uw kind
tussen mijn lippen
een zware lucht

voor mijn verdoofde   
in mijn verwaterde 
tussen de gezwollen

amen


gedicht:  
A.K. (1914-2010)




vrijdag 19 oktober 2018

'mijn mond is dood' I Praying Prey # No 3



'mijn mond is dood'
Praying Prey # 3
 2018

mixed media on cardboard
37 x 27 cm


Uit de serie:
Gebeden van vrouwen die zich niet bekeren tot het enig ware geloof op aarde I Praying Prey 



'mijn mond is dood'

lieve enige heer,
neem mij als kind

mijn adem uit uw opgewonden vulva
witte waterige wijnen uit zijden wonden
onze vaders, kom uit je hemelen
rood de ochtend van uw geboorte
mijn onvruchtbare geloof uw ware eierstok
gesmoord uw eeuwige, in mij uw zwarte zaad

waarom voelt mijn opengesperde mond zo
als eniggeborene zonder maagdelijke moeder 
het ritme van uw penis mij doorbloedde
op aarde omwille van het enig ware geloof

adem toch uit de met dauw beslagen long
niet geschapen, overlevende eenling, allereerste
bij u het lichaam van het ongeboren kindje
tussen mijn tere lippen
adem uw geile lucht

in mijn glanzende  
in mijn verwaterde 
mijn gezwollen

amen


gedicht:  
A.K. (1914-2010)




'mijn donkere maan' I Praying Prey # No 2



'uw donkere maan'
Praying Prey # 4
2018 

mixed media on cardboard
37 x 27 cm


Uit de serie:
Gebeden van vrouwen die zich niet bekeren tot het enig ware geloof op aarde I Praying Prey 




'uw donkere maan'

heer,
zeg mij

wanneer loopt de donkere maan opnieuw weer vol
wanneer het ritme de tijd om mij te doorbloeden
omwille van het enig ware geloof op aarde

adem uit mijn vulva, bloed uit mijn gewonde zijde
op uwe vader in de hemel, rood van uw wijnstok
mijn onvruchtbare eierstok, uw gezegde schoot
uw eeuwige, uw zaad in mij gewassen

waar is uw sterke uw warme
die mijn binnenste binnen grondig onderzocht 
niet opnieuw ongeboren maar eeuwig levende
bij u het hemellichaam van het 
aan mij gegeven jongensachtige

zegt u mij waar bent u
in mijn glimmende 
in mijn verpulverde
mijn zwangere

amen


gedicht:  
A.K. (1914-2010)



'mijn zwarte hart' I Praying Prey # No 1



'mijn zwarte hart'
Praying Prey # 4
2018

mixed media on cardboard
37 x 27 cm


Uit de serie:
Gebeden van vrouwen die zich niet bekeren tot het enig ware geloof op aarde I Praying Prey




'mijn zwarte hart'

heer,
zegt u mij

waarom bekeerde ik mij niet
tot het enig ware geloof op aarde

de vochtigste adem van de ziel  
op uw moeder aarde rood van slijm en ijzer
mijn goedkope bloed uw dure
uw eeuwige, uw bloed vergoten

waar is uw sterke witte arm
die mij het hoofd op hol deed slaan
en die hen de kans gaf het af te slaan
van mijn aan u gegeven jongste lichaam 

zegt u mij waar is nu 
mijn glimmende hart 
mijn verpulverde vulva 
mijn zwangere ziel

amen


gedicht:  
A.K. (1914-2010)


woensdag 5 september 2018

Kunstmanifestatie Hemmen # 1





Kunstmanifestatie Hemmen
Wereldwijd de heerlijkheid
Wereldwijd het hemelrijk 

Voor de kunstmanifestatie ‘Wereldwijd de heerlijkheid’ maak ik een installatie met een heleboel ronde tekeningen (tondo’s) die zo aan de muren worden gehangen dat er een soort parallelle kosmos ontstaat. De tekeningen worden aangevuld met ballen, bollen, lichten en spiegels waardoor een nog rijker universum geschapen wordt. Er is ook ruimte voor ruimte reizende mensen, kosmonauten, goden, aliens en ufo’s.

Aan de lucht staan miljoenen hemellichamen. Die zijn er altijd, ook overdag, maar de duizelingwekkende schoonheid ervan ontvouwt zich voor het blote oog van de mens maar mondjesmaat. Vanaf onze benauwde stedelijke balkons en vanuit onze achtertuinen zien we maar een fractie van dit schouwspel. We wonen nu eenmaal op nachtelijke eilanden van licht die het zicht op het spektakel grotendeels onmogelijk maken. Dat moet voor de oermens en premoderne mens wel anders zijn geweest.

De beroemde Amerikaanse regisseur Steven Spielberg had van zijn vader geleerd dat de nachtelijke sterrenhemel niet iets engs en onvoorstelbaars belichaamde maar aan de verbeelding juist eindeloze ruimte bood. Ik herinner me iets vergelijkbaars. Op vakanties in Zwitserland zag het kind een Melkweg die geen vage lichtvlek was maar bestond uit een duizelingwekkende hoeveelheid sterren.

Elk jaar weer verheug ik me er dan ook op om tijdens de zomervakanties tot ver in de nacht te blijven kijken naar het lichtspektakel. Die betoverende wereld van toen probeer ik in Hemmen te herscheppen onder de titel ‘Wereldwijd het hemelrijk’.

Hemmen, Overbetuwe (GLD)
14 t/m 30 september 2018




Inconsolable Brown Dwarf
Music Drawing Performance No. 18
Andries van Rossem & Rinke Nijburg 

28 september 2018 om 21:30 u







vrijdag 1 juni 2018

Feeding the Birds # 1





Grote Kerk Leeuwarden
Wie zeggen de mensen dat ik ben 


1 juni t/m 15 september 2018  
opening vrijdag 1 juni 2018 om 15.00 u



Bijna iedereen heeft wel wat met 'de Boeddha' maar bijna niemand meer iets met 'de Heere Jezus'. Lichaam en bloed van Jezus werden altijd gegeven aan de mensen die het wilden eten en drinken. Nu bijna niemand daar nog zin in heeft, wordt het hoog tijd te zoeken naar nieuw kandidaten. Wie heeft er zin in het lichaam en het bloed van Jezus? De vogels nemen wereldwijd af in aantal en soort, laten we dan hen dit voedingssupplement gunnen. Als het werkt gaan we ook de vissen voeren. 

Deelnemende kunstenaars:  DE VRIENDEN VAN JOB (Wout Herfkens & Rinke Nijburg), Gijs Frieling, Eveline van der Pas, Nelly Zandberg, Henk Pietersma, Jan Pieter Gootjes, Cees Launspach, Giovanni Dalessi, Paul Andringa, Madeleine Hatz, André de Jong, Gerrit Terpstra & Gert Sennema.



Grote Kerk (of Jacobijnekerk)
Bredeplaats 4
8911 EP Leeuwarden

openingstijden

1 juni - 8 september 2018
di t/m za 11.00-16.00 u

15 september 2018
13.00-16.00 u

voor meer informatie: 058-2128313





zaterdag 21 april 2018

Quator pour la fin du temps (Once in a Blue Moon)



Quator pour la fin du temps
(Once in a Blue Moon)
2018


zeefdruk op papier I silkscreen on paper

28,5 x 41,5 cm

oplage 100 exemplaren  I edition 100 copies

maandag 2 april 2018

Niet opstaan



Palestijns (of Joods) jongetje dat niet meer kan opstaan van zijn bed
2015-2018

gemengde techniek op papier 
12 x 18 cm




woensdag 28 maart 2018

Exploring the Vulva Christi # 012



Exploring the Vulva Christi # 012
20 Costume Designs for a Pitch Black Play
2018

under construction
mixed media on cardboard
37 x 27 cm

mistermotley.nl
rinkenijburg.blogspot



maandag 19 maart 2018

Exporing the Vulva Christi # 011



Exploring the Vulva Christi # 011
20 Costume Designs for a Pitch Black Play
2018

under construction
mixed media on cardboard
37 x 27 cm

mistermotley.nl
rinkenijburg.blogspot






zaterdag 17 maart 2018

Exploring the Vulva Christi # 004






Exploring the Vulva Christi # 004
20 Costume Designs for a Pitch Black Play
2018

under construction
mixed media on cardboard
37 x 27 cm

mistermotley.nl
rinkenijburg.blogspot





vrijdag 16 maart 2018

Exploring the Vulva Christi # 001




Exploring the Vulva Christi # 001
20 Costume Designs for a Pitch Black Play
2018
 
under construction
mixed media on cardboard
37 x 27 cm


mistermotley.nl
rinkenijburg.blogspot.nl





woensdag 7 maart 2018

Growing in the Dark #1



Exploring the Vulva Christi # 011
20 Costume Designs
for a Pitch-black Play2018

under construction
mixed media on cardboard
37 x 27 cm

preliminary drawing
37 x 27 cm
mixed media on paper



vrijdag 2 maart 2018

I love Irene # No 001




I love Irene of Rome
Virga Jesse # No 001
2018

mixed media 
(wood, iron, wax, glass)
22 x 13 cm   
dedicated to Peter S. 
Friday 16th of March 2018






zaterdag 24 februari 2018

Feeding the Birds #1




Feeding the Birds
installatie in wording

'Wie zeggen de mensen dat ik ben?'
Grote Kerk Leeuwarden
mei 2018






dinsdag 20 februari 2018

'It's alright, God, I'm only bleeding # metoo'





'It's all right, God, I'm only bleeding#metoo' 
(censored version)
dedicated to Roel A.
Tuesday 20th of February 2018

mixed media on paper
27 x 33 cm





'It's all right, God, I'm only bleeding#metoo' 
(uncensored version)
dedicated to Roel A.
Tuesday 20th of February 2018

mixed media on paper
27 x 33 cm





zaterdag 17 februari 2018

Allard Budding In Memoriam # 2



cover 'DADAMAN'
proefdruk februari 2018



Bruderherz
'Het hart heeft zijn redenen die de rede niet kent' [1]


Op maandag 18 december 2017 kreeg ik weer eens zo’n mail waar ik nooit reikhalzend naar uitkijk: een mail waarin iemands dood wordt aangekondigd. Omdat ik nooit begonnen ben aan Facebook en andere sociale media ontgaat me van alles. De meeste dingen die ik niet meekrijg kan ik missen als kiespijn, maar zoiets als het nieuws van een vroegtijdige dood is niet iets waarvan ik zou willen dat het mij pas na eeuwen bereikte.

De mail die mij werd gestuurd was even simpel als helder: ‘Ik heb verdrietig nieuws maar misschien heb je het al gehoord: mijn lieve vriend kunstenaar Allard Budding (1963-2017) is overleden. Je hebt in 1992 samen met hem en Hans Broek de Koninklijke Subsidie voor Vrije Schilderkunst ontvangen. Ik kende Allard vanaf 1980 en in de eerste helft van de jaren 80 was hij mijn beste vriend. Hans Broek ken ik bijna net zo lang, maar Hans woont al lang in de VS, eerst in Los Angeles en nu in Brooklyn. Onlangs was hij nog in Nederland. Hij mailde mij vorige week 's nachts vanuit Senegal waar hij nu zit voor een project waarvoor hij van het Mondriaanfonds een projectsubsidie heeft ontvangen. Morgen nemen we in besloten kring afscheid van Allard.’ [2]

De mail kwam van Henk Johannes van den Heuvel. Een kleine twee maanden later, op dinsdag 13 februari 2018, vond ik in de brievenbus een proefdruk van ‘DADAMAN. Mijn “dadajaren” met Allard Budding. Veenendaal 1980-1986’.[3] Het is necrofilie die Henk Johannes van den Heuvel schreef over en voor de veel te vroeg overleden kunstenaar Allard Budding. Ik heb de uitgave meteen uitvoerig doorgebladerd, om de vele zwart-wit foto’s te bekijken, en diezelfde middag en avond de meeste teksten gelezen.

Dat ik deze (auto)biografie in één ruk uitlas is omdat ik de hoofdpersonen allemaal ken [4] en dat gebeurt niet zo vaak. Het hart van het boek wordt gevormd door de dadaïstische vriendschap tussen de middelbare scholieren Allard Budding (1963-2017) en Henk Johannes van den Heuvel (1963), de schrijver van ‘DADAMAN’. Aan het einde van de jaren zeventig trekt dit tweemanschap op het Christelijk Streeklyceum in Veenendaal als twee magneetjes naar elkaar toe. Een aantal keren wordt ook vriend Hans Broek (1965) ten tonele gevoerd, maar deze blijft eigenlijk de hele tijd op afstand. Hans hoort namelijk niet bij de DADAMANNEN. Opmerkelijk is het wel dat de ze alle drie -Allard, Hans en Henk- naar de kunstacademie willen en zich al op de middelbare school als spraakmakend en subversief kunstenaar beginnen te manifesteren. De heren voelen zich dadaïst in een over-geordende en uiterst zakelijke wereld die blind is voor romantische nutteloosheid en de kracht van ontregelende chaos.



Hans Broek, Allard Budding en Henk Johannes van den Heuvel v.l.n.r. (najaar 1986)
'DADAMAN', proefdruk februari 2018, p.114


In nuchtere en heldere bewoordingen schetst ‘DADAMAN’ een beeld van een generatie aanstormende kunstenaars, net zoals Gerard Cornelis van het Reve dat deed voor de generatie van kort na de Tweede Wereldoorlog. Het boek beschrijft de tijd dat de Hollandse hippies plaatsmaken voor de Hollandse yuppen. De meeste langharigen zijn allang geen ontluikende vredesbloemen meer en er verschijnt een nieuwe generatie kortharige bloemen die de naam bloem onwaardig is. Het zijn geen verse bloemen maar oude distels, pasgeboren maar al meteen stekelig cynisch. De drie protagonisten van DADA komen veel te laat. Ze lopen de hippietijd faliekant mis. Wat hadden ze zich graag laten onderdompelen in de wilde rivieren van rollende stenen. Wat zouden ze zich graag overgegeven hebben aan de flow die iedere adolescent in die tijd bijna als vanzelf deed bewegen in de richting van ‘wereldvrede’, ‘vrije liefde’ en ‘de oppermachtige verbeelding’. Maar de mollige sexy droom waar ze aansluiting bij zochten bleek aan het einde van de jaren zeventig al net zo vervaagd als de rode posters van Mao en Che Guevara op hun slaapkamermuren. Alsof het niks was werd de altruïstische bevlogenheid van de ene generatie in een zoveelste kristalnacht vervangen door zelfzuchtig cynisme. De generatie Vwo’ers waartoe de DADAMANNEN behoorden, studeerden geen politicologie en antropologie maar economie en bedrijfskunde.

Aan alles merk je dat Henk en zijn vriend Allard zich op zijn zachtst gezegd niet happy voelen in een maatschappij die de economische zelfverrijking kritiekloos aanbidt als de enige ware religie. Het verlangen naar het grote naïeve hippiefeest is alomtegenwoordig maar blijkt onvervulbaar. In het dadaïsme vinden de jongens een manier van denken die de totale vrijheid propageert, door alle regels en afspraken die tot dan toe hadden gegolden in de kunst over het randje van de afgrond een peilloze diepte in te kieperen. ‘DADAMAN’ blinkt uit in het tevoorschijn toveren van een heleboel anekdotes en evenementen die op komische en soms zelfs hilarische wijze laten zien hoe de Veenendaalse dadaïsten de boel op hun middelbare school keer op keer proberen te ontregelen. Wie wil lezen wat de heren allemaal flikten, die moet het boek gaan lezen. Het is kostelijk op dezelfde wijze als ‘De avonden’ kostelijk is en even tragisch. Want de held van het verhaal verandert ergens onderweg definitief in een antiheld. Het ontregelen van de truttige maar rotsvaste structuren van de middelbare school loopt uit op het ontregelen van eigen leven en eigen kunst. 



Allard Budding aan het werk bij ons eerste atelier (1981)
'DADAMAN', proefdruk februari 2018, p.20


Het lukt Henk Johannes van den Heuvel wonderwel om een complex beeld te schetsen van de periode dat hij en Allard Budding een diepe vriendschap ontwikkelden, zonder dat het verhaal ook maar een spatje sentimenteel wordt. Belangrijker nog, nergens oordeelt Henk zijn dierbare vriend Allard. Ergens, tussen de regels door, voel je het grote verlangen van de schrijver de verstreken tijd terug te halen en alsnog te veranderen, omdat de doem in de aanvang al besloten ligt. Want de vraag die Henk zichzelf stelt, zonder die nadrukkelijk te formuleren, is deze: hoe kan de ene DADAMAN bijna definitief verloren raken in het doolhof van de cynische rede en de andere DADAMAN in datzelfde doolhof een uitgang -waar niet naar werd gezocht- weet te vinden? Hoe leg je je vrienden van weleer postuum uit dat je ‘eruit’ kunt stappen, uit DADA, zonder uit het leven zelf te verdwijnen? Hoe vervang je de cynische rede door de rede van het hart? Deze grondtoon maakt deze kleine kroniek tot een bijzonder ontroerend document.

Het boek eindigt met woorden uit een interview met Allard, toen hij op het punt stond het Veenendaal van de kinderjaren definitief te verlaten om te gaan studeren aan Ateliers ’63 in Haarlem:

Voor mij speelt mee dat ik een daad stel.
Het leven is per slot van rekening vergankelijk.
Ik weet niet precies hoe ik het noemen moet
Maar iets nalaten van jezelf is belangrijk.
Zoiets als een bewijs of getuigenis dat je geleefd hebt.[5]

Eronder volgen nog een paar sobere woorden van de vriend die alleen achterblijft. De luttele woorden spreken boekdelen:

Bruderherz,
à l’art,
à Dieu [6]



Allard op het dak van de Hollandiafabriek (geen jaartal)
'DADAMAN', proefdruk februari 2018, p.116


'DADAMAN' is te koop vanaf april 2018:
boek@allardbudding.nl

allardbudding.nl
dekluizenaar.mimesis.nl




[1]  Le coeur a ses raisons que la raison ne connaît point.’ Blaise Pascal, Les Pensées (1670).
[2]  Uit een email van Henk Johannes van den Heuvel, 18 december 2017.
[3]  Henk Johannes van den Heuvel, ‘DADAMAN. Mijn “dadajaren” met Allard Budding. Veenendaal 1980-1986’, Arnhem 2018.
[4]  Mocht kennen een te groot woord blijken te zijn, dan kun je zeggen dat het om hoofdrolspelers gaat die je in de loop van de tijd een aantal keren hebt ontmoet. Allard Budding en Hans Broek ontmoette ik voor het eerst toen wij in 1992 alle drie de ‘Koninklijke subsidie voor vrije schilderkunst’ kregen, Henk Johannes van de Heuvel en ik studeerden in ongeveer dezelfde jaren aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Arnhem; goed contact kregen wij pas jaren later.
[5] DADAMAN, pag. 153
[6] Idem.