Internal Galaxies No 005
mixed media on paper
The vacant into the vacant
Dat het oneindig grote en het te verwaarlozen kleine niet alleen als eeneiige tweelingen op elkaar lijken maar elkaar kunnen aanraken is een van de grote mysteries van de kosmos. Het raakt tevens het hart van het mystieke denken, omdat dat probeert te doorgronden hoe het toch in godsnaam mogelijk is dat de god en de mens elkaar in het almaar sneller uitdijende heelal ooit terug kunnen vinden.
De weg naar het einde van het heelal is voor de mens vooral zo lang, omdat het maar niet wil lukken het ego te zien als een futiele klucht. Wanneer we het heelal in kijken, kijken we niet alleen terug naar ons allereerste begin, maar tevens naar ons eerste einde. En hoe verder we durven kijken, hoe meer we het gebrek aan schoonheid binnenin ons zien.
O dark dark dark. They all go into the dark,
The vacant interstellar spaces, the vacant into the vacant,
T.S. Eliot, East Coker (1940)
