mixed media on paper
Lieve Edith,
Amsterdam, de zelfverklaarde wereldhoofdstad van het meest vrijzinnige denken denkbaar in een onbewaakt ogenblik aan homo sapiens sapiens gegeven, Amsterdam, het Hemelse Jeruzalem van het Avondland met haar eeuwige hippie leven en laten leven, Amsterdam, het Venetië van het Noorden met rijen grachtengordels die allemaal al meer dan een gouden eeuw stijf stonden van het retorische vermogen van haar First Nation, haar innig gekoesterde, gestudeerde elite, om iedereen alles waarin de stad meende uit te blinken eindeloos door de strot te duwen, ik bedoel dat uiterst tolerante vrijdenken dat men vandaag de dag zo fijnzinnig inclusief denken noemt, had gisternacht haar eerste pogrom tegen Joden, zeg maar gerust het beginnetje van een toffe Kristallnacht, louter toevallig op de dag en in de nacht dat de joden die herdenken. Dat de herdenking dit jaar noodgedwongen al op 8 november plaatsvond - niemand immers wil de sabbat schenden - mag de pret niet drukken. Wil je dat ik jou uitleg hoe zoiets kan of wist je allang genoeg?
Tijdens of kort na dit soort evenementen als de Jodenjacht in Amsterdam, Edith, buig ik me over de vraag waar ik was en deed op het moment dat er iets enorm belangwekkends gebeurde op het wereldtoneel, of beter gezegd, toen ik er kennis van nam. Zo weten veel mensen nog precies waar ze waren en wat ze op 22 november 1963 deden toen John Fitzgerald Kennedy werd vermoord of Martin Luther King toen die een paar jaar later, op 4 april 1968, de sigaar was. En Mijn Vriend weet zich nog heel nauwkeurig het moment te herinneren dat Pim Fortuyn werd vermoord en ook kan hij in geuren en kleuren vertellen dat hij zo ongeveer real live meemaakte dat de Twintowers in New York werden aangevallen om vervolgens als kaartenhuizen in elkaar te storten en gereduceerd te worden tot de meest platte pannenkoeken denkbaar.
Misschien Edith, kun jij me in je volgende brief eens uit de doeken doen waar jij was tijdens jullie eigen First Nation Kristallnacht en wat je aan het doen was? Zou fijn zijn. Ik zal je een keer vertellen over een droom die ik een paar jaar geleden over die Gebroken Nacht had. Omdat het geen nette droom is - eigenlijk wilde ik aan 'geen nette' 'maar wel een natte' toevoegen, maar ik vind zoiets op dit moment volstrekt ongepast en dus laat ik het liever helemaal weg, al is zelfcensuur niet mijn sterkste kant - zal ik je er nu, in het uur van de wolf, maar helemaal niks over vertellen. Komt wel een keer; help me herinneren, wil je? Natuurlijk herinner ik me maar al tegoed dat die nacht van 9 op 10 november op jou zoveel indruk maakte dat je vanuit je Duitse klooster wilde umsiedeln, wilde verhuizen, naar een klooster net over de grens en dat was in het Nederland waarvan Amsterdam zich de door god noch gebod hoofdstad weet en dat ook zonder aflaten uitdraagt, maar daar wil ik niet weer over beginnen te fulmineren, want een mooie stad is het nog altijd wel.
Met jouw genadige permissie Edith, wil ik terugkomen op de vraag van Mijn Vriend om een werk te maken over het fenomeen abortus provocatus, zeg maar een afdrijving van de passievrucht die niet vanzelf ging, op natuurlijke wijze, maar eentje die wordt aangemoedigd, geprovoceerd. Je plukt de vrucht voordat ie rijp is en voldragen en als vanzelf, vanwege de genade van de zwaartekracht, naar beneden valt, op aarde maar niet te pletter en begint te krijsen, want op dat moment begint de ellende pas goed. Blij was en ben ik dat ik louter op mannen val en derhalve en hoogstwaarschijnlijk geen nageslacht heb verwekt dat ook maar op enigerlei wijze op mij lijkt. Hoe kan een mens die niet wil leven een ander willen verwekken die ook niet wil leven?
Precies die vraag Edith, als je nog puf hebt om door te lezen, houdt me best wel bezig. Ik begrijp best Edith, dat jij met Jezus bent getrouwd, die weliswaar polygaam is maar geen kinderen wil verwekken omdat alle mensenkinderen zijn kinderen zijn, en jij begrijpt mij waarschijnlijk ook wel, dat ik vooral op mannen val omdat ik niet van de vrucht van de passiebloem houd, kan houden moet ik zeggen, omdat ik een stervenshekel heb aan kinderen. En ziehier mijn dilemma waarvoor ik jouw hogere en genadige bijstand nodig heb: hoe maak ik voor Mijn Vriend een werk dat tegen abortus provocatus is maar ondertussen recht doet aan mijn niet te stillen verlangen naar een nieuwe generatie primaten homo sapiens sapiens die totaal geen verlangen meer heeft aan het uitbreiden van hun First Nation Tribe, zeg maar ons kent ons offspring maar seks ziet als louter zelfexpressie, zeg maar een diep verlangen heeft naar een vruchtloos bestaan? De vonken mogen er tijdens de interactieve daad volledig vanaf springen, maar de vonk mag niet overslaan naar een nieuw wezen, mag de vlaktes, the plains, niet in brand zetten.
Ik snap best dat je nu denkt Edith: 'Zorg dan voor goede voorbehoedsmiddelen die jullie vandaag de dag tot je welwillende beschikking hebben waar wij die in mijn tijd' - je bedoelt jouw tijd - 'niet hadden,' maar dat Edith, is een verregaande vereenvoudiging van de beeldende praktijk die voor het gemak vergeet dat verreweg de meeste exemplaren van homo sapiens sapiens weliswaar menen dat ze rationeel denken maar in de praktijk zulks zelden tot nooit waarmaken. Ineens is er een kind gemaakt en hoe werk je dat zo geruisloos en vakkundig mogelijk weg? Voor mijn gevoel heeft het iets te maken met jullie Derde Duitse Rijk en met de Kristallnacht, maar hoe ik dat precies moet uitleggen weet ik niet. Laat me er een nachte over nadenken.
Tot gauw,
Jouw Liefste Joseph
