Brieven aan Edith Stein #117 'Amsterdam, het Hemelse Jeruzalem van het Avondland'

 

Primordial Fluctuations

[Under Construction]

2024

mixed media on paper

ca 160 x 90 cm

 

 

BRIEF 117

aan Edith Stein 

'Amsterdam, het Hemelse Jeruzalem van het Avondland'

Joseph M. Heij 

Wolfheze

 

Lieve Edith,

Amsterdam, de zelfverklaarde wereldhoofdstad van het meest vrijzinnige denken denkbaar in een onbewaakt ogenblik aan homo sapiens sapiens gegeven, Amsterdam, het Hemelse Jeruzalem van het Avondland met haar eeuwige hippie leven en laten leven, Amsterdam, het Venetië van het Noorden met rijen grachtengordels die allemaal al meer dan een gouden eeuw stijf stonden van het retorische vermogen van haar First Nation, haar innig gekoesterde, gestudeerde elite, om iedereen alles waarin de stad meende uit te blinken eindeloos door de strot te duwen, ik bedoel dat uiterst tolerante vrijdenken dat men vandaag de dag zo fijnzinnig inclusief denken noemt, had gisternacht haar eerste pogrom tegen Joden, zeg maar gerust het beginnetje van een toffe Kristallnacht, louter toevallig op de dag en in de nacht dat de joden die herdenken. Dat de herdenking dit jaar noodgedwongen al op 8 november plaatsvond - niemand immers wil de sabbat schenden - mag de pret niet drukken. Wil je dat ik jou uitleg hoe zoiets kan of wist je allang genoeg?

Tijdens of kort na dit soort evenementen als de Jodenjacht in Amsterdam, Edith, buig ik me over de vraag waar ik was en deed op het moment dat er iets enorm belangwekkends gebeurde op het wereldtoneel, of beter gezegd, toen ik er kennis van nam. Zo weten veel mensen nog precies waar ze waren en wat ze op 22 november 1963 deden toen John Fitzgerald Kennedy werd vermoord of Martin Luther King toen die een paar jaar later, op 4 april 1968, de sigaar was. En Mijn Vriend weet zich nog heel nauwkeurig het moment te herinneren dat Pim Fortuyn werd vermoord en ook kan hij in geuren en kleuren vertellen dat hij zo ongeveer real live meemaakte dat de Twintowers in New York werden aangevallen om vervolgens als kaartenhuizen in elkaar te storten en gereduceerd te worden tot de meest platte pannenkoeken denkbaar.     

Misschien Edith, kun jij me in je volgende brief eens uit de doeken doen waar jij was tijdens jullie eigen First Nation Kristallnacht en wat je aan het doen was? Zou fijn zijn. Ik zal je een keer vertellen over een droom die ik een paar jaar geleden over die Gebroken Nacht had. Omdat het geen nette droom is - eigenlijk wilde ik aan 'geen nette' 'maar wel een natte' toevoegen, maar ik vind zoiets op dit moment volstrekt ongepast en dus laat ik het liever helemaal weg, al is zelfcensuur niet mijn sterkste kant -  zal ik je er nu, in het uur van de wolf, maar helemaal niks over vertellen. Komt wel een keer; help me herinneren, wil je? Natuurlijk herinner ik me maar al tegoed dat die nacht van 9 op 10 november op jou zoveel indruk maakte dat je vanuit je Duitse klooster wilde umsiedeln, wilde verhuizen, naar een klooster net over de grens en dat was in het Nederland waarvan Amsterdam zich de door god noch gebod hoofdstad weet en dat ook zonder aflaten uitdraagt, maar daar wil ik niet weer over beginnen te fulmineren, want een mooie stad is het nog altijd wel.

Met jouw genadige permissie Edith, wil ik terugkomen op de vraag van Mijn Vriend om een werk te maken over het fenomeen abortus provocatus, zeg maar een afdrijving van de passievrucht die niet vanzelf ging, op natuurlijke wijze, maar eentje die wordt aangemoedigd, geprovoceerd. Je plukt de vrucht voordat ie rijp is en voldragen en als vanzelf, vanwege de genade van de zwaartekracht, naar beneden valt, op aarde maar niet te pletter en begint te krijsen, want op dat moment begint de ellende pas goed. Blij was en ben ik dat ik louter op mannen val en derhalve en hoogstwaarschijnlijk geen nageslacht heb verwekt dat ook maar op enigerlei wijze op mij lijkt. Hoe kan een mens die niet wil leven een ander willen verwekken die ook niet wil leven?

Precies die vraag Edith, als je nog puf hebt om door te lezen, houdt me best wel bezig. Ik begrijp best Edith, dat jij met Jezus bent getrouwd, die weliswaar polygaam is maar geen kinderen wil verwekken omdat alle mensenkinderen zijn kinderen zijn, en jij begrijpt mij waarschijnlijk ook wel, dat ik vooral op mannen val omdat ik niet van de vrucht van de passiebloem houd, kan houden moet ik zeggen, omdat ik een stervenshekel heb aan kinderen. En ziehier mijn dilemma waarvoor ik jouw hogere en genadige bijstand nodig heb: hoe maak ik voor Mijn Vriend een werk dat tegen abortus provocatus is maar ondertussen recht doet aan mijn niet te stillen verlangen naar een nieuwe generatie primaten homo sapiens sapiens die totaal geen verlangen meer heeft aan het uitbreiden van hun First Nation Tribe, zeg maar ons kent ons offspring maar seks ziet als louter zelfexpressie, zeg maar een diep verlangen heeft naar een vruchtloos bestaan? De vonken mogen er tijdens de interactieve daad volledig vanaf springen, maar de vonk mag niet overslaan naar een nieuw wezen, mag de vlaktes, the plains, niet in brand zetten. 

Ik snap best dat je nu denkt Edith: 'Zorg dan voor goede voorbehoedsmiddelen die jullie vandaag de dag tot je welwillende beschikking hebben waar wij die in mijn tijd' - je bedoelt jouw tijd - 'niet hadden,' maar dat Edith, is een verregaande vereenvoudiging van de beeldende praktijk die voor het gemak vergeet dat verreweg de meeste exemplaren van homo sapiens sapiens weliswaar menen dat ze rationeel denken maar in de praktijk zulks zelden tot nooit waarmaken. Ineens is er een kind gemaakt en hoe werk je dat zo geruisloos en vakkundig mogelijk weg? Voor mijn gevoel heeft het iets te maken met jullie Derde Duitse Rijk en met de Kristallnacht, maar hoe ik dat precies moet uitleggen weet ik niet. Laat me er een nachte over nadenken.

Tot gauw,

Jouw Liefste Joseph  

 

 

 

 

 

Brieven aan Edith Stein #116 'Van joods-bruin naar nazi-blauw'

 

Blue Eyes Wide Shut
2024

mixed media on paper

ca 160 x 90 cm

 

 

BRIEF 116

aan Edith Stein 

'Van joods-bruin naar nazi-blauw'

Joseph M. Heij 

Wolfheze

 

Lieve Edith,

Weet niet of je het leuk vindt, maar ik heb dat werk met dat dode meisje met staalblauwe ogen aan jou opgedragen. De vrouw van Mijn Vriend doet bijna altijd wat ik zeg en heeft het ook gepost zonder er iets aan te veranderen. Het is een brave ziel. 

Ik denk niet dat jij helblauwe ogen laat staan van Kruppstahl, maar dat mag de pret niet drukken. Het gaat altijd om het idee erachter en niet om wat je precies denkt te zien, snap je? Dat heet vandaag de dag met een mooie woordcombinatie inclusief beginrijm: konzeptuele kunst. 

Helemaal aan het begin, toen dat soort kunst in de infantiele zeg argeloze  kinderschoenen stond, bedoelden die kunstenaars daarmee dat een steengoed idee helemaal niet uitgevoerd hoeft te worden, maar dat de gedachte alleen al kunst was. Feitelijk een hardcore vorm van neoplatonisme. 

Maar omdat bijna niemand goede ideeën wil kopen, zich namelijk onmiddellijk eigenaar voelt, of denkt, van het idee dat een ander naar voren schoof, gingen die noch vleesch noch visch geworden gedachten van hand tot hand of, beter gezegd van mond tot mond en was iedereen oorspronkelijke eigenaar van dat vette idee, precies zoals het in een zozializtiez paradijs ook hoor te zijn. Idealiter uiteraard.

Maar het menselijk bloed kruipt uiteraard waar het gaan kan en bleek een luchtkasteel alleen niet zo goed verkoopbaar als eentje die geïncarneerd werd. Het idee was dan ook om het woord vlees te laten worden zonder dat gave idee te beschadigen. En zo ontstond de hedendaagse konzeptuele kunst die er weliswaar armetierig uitzag maar wel verhandeld kon worden. 

Nog ietsjes later in de tijd - ik geef toe Edith dat het op de kosmische tijdklok geen significant verschil maakt, ik bedoel: je kunt het van een kleine afstand niet zien, ik bedoel dat het maar een nanoseconde later was - toen het welwillende publiek een klein beetje klaar was met al die slecht uitgevoerde hedendaagse kunst met daarachter een vet idee, toen gingen de kunstenaars die geboren waren als konzeptuele kunstenaars, niet al die anderen die daar niets van begrepen, meer werk steken in hun lelijke maar o zo interessante maaksels. Ik snap dat wel.

En jij snapt nu ook dat dat steenkoude meisje blauwe ogen heeft maar jou tegelijkertijd wel degelijk representeert. Dat zoiets toch echt wel kan bestaan, deze metamorfose van joods-bruin naar nazi-blauw moet ik je denk ik nog iets beter uitleggen, dat heeft met Woke te maken, maar hebben we de tijd niet. Ik kom erop terug.

Liefs jouw Joseph  

 

    

 

 

 

 

 

 

 

 

Brieven aan Edith Stein #115 'Een almaar latere zomersterfte'

 

Primordial Fluctuations

2024

mixed media on paper

ca 160 x 90 cm

 

 

BRIEF 115

aan Edith Stein 

'Een almaar latere zomersterfte'

Joseph M. Heij 

Wolfheze

 

Lieve Edith,

Wat een herfstdag met wat voor muziek; het kan niet op vandaag.

Het klimaat warmt gestaag op en helpt ons aan een almaar latere zomersterfte. Jammer dat je dat in de jaren na het Interbellum niet had. Jullie hadden in die tijd juist opmerkelijk koude winters. Je zou hopen dat de joodse god voor zacht weer ging zorgen juist toen jij en Rosa in de trein naar Polen stapten. Ik zeg niet dat jullie graag instapten noch geheel vrijwillig. Maar helemaal onvrijwillig ging je ook niet en dat heb ik nooit helemaal begrepen. 

De muziek kan ook niet op, is verplichte en dagelijkse kost, klinkt door uit de kerker van mijn linkerbuurman die zichzelf componist noemt. Hij zou zich nooit verlagen tot hiphop, een muzieksoort waar ik dol op ben. Sommige 'deuntjes' van The Beatles kan hij wel waarderen maar een minder neerbuigend woordje wil hij er niet aan besteden. We hebben het, als het om mijn linker buurman gaat - de rechter was Palestijn - over een kenner die alleen de allerbeste uitvoeringen van Bach, Mozart en Beethoven amper weet te waarderen. 

Onze componist, die zelden uit zijn kamer komt, groet ik in een jolige bui met 'Heil Amadeus!' Ze zeggen dat dat de reden is dat hij niet uit zijn klankkamer komt, maar zelf houd ik het erop hij zo getergd wordt door elke geluid dat niet uit zijn hemel komt dat het ondraaglijk lijden betekent. Hij zou willen sterven om nooit meer ook maar een enkel mensonterend geluid aan te hoeven horen. Hij zegt dat zijn moeder hem beter had weg laten halen voor de geboorte; niet per se vlak voor de geboorte, maar al in een vroeg stadium toen zijn oren nog niet volgroeid waren. Hij ziet er enorm tegenop om ouder te worden omdat zijn oren maar blijven wassen zoals de meeste oren op aarde, vooral de mannelijke exemplaren. Ik had werkelijk nog nooit nagedacht over het fenomeen, Edith, maar snap nu dat ook ik me zorgen begin te maken.

In 'De avonden' van Gerard Reve, een boek dat nog geen vier jaar na jou heengaan het levenslicht zag, maakt de uitermate irritante mannelijke hoofdpersoon zich voortdurend ernstig zorgen over zijn toenemende kaalheid. Ik ben ook aardig aan het kalen, Edith, en heb oren waarop de boze wolf in het bed van grootmoeder nog jaloers op zou kunnen worden ware het niet dat ie allang dood is, geëuthanaseerd door de jager die Rood Kapje wilde terughalen uit de dood. Edith, soms ben ik een link op het spoor tussen euthanasie en abortus, maar ik mis nog een paar schakels. Kun jij me helpen? 

Wat vond je trouwens van mijn relaas over de genocide die de joden - zelf het onbetwiste slachtoffer van de meest geesteszieke genocide op een volk voor zover wij eten - nu plegen op de Palestijnen? Wat de geleerden nog altijd niet helemaal goed kunnen begrijpen, zeggen ze, is dat de indirecte nazaten van de grote, Duitse humanisten Goethe en Schiller op het geniale idee kwamen om een soort rangorde der volkeren op aarde aan te brengen. Maar zo raar is het nou ook weer niet omdat de voortschrijdende exacte wetenschappen met steeds meer Darwinistische argumenten aan kwamen zetten die almaar meer vooraanstaande wetenschappers en denkers kritiekloos voor waar hielden.   

Mijn Vriend, Edith, kwam een poosje geleden met het verzoek een werk te maken dat over abortus provocatus gaat, niet over de naturalis. Zoals je een aurora borealis hebt hebben we ook een aurora australis. Nogal wiedes. Het een gaat immers niet zonder het ander, dat is een natuurkundige wet. Een embryo, ik bedoel nu even eentje van homo sapiens sapiens, kan op een natuurlijke manier afvloeien en op een onnatuurlijke, alhoewel de laatste steeds meer mogelijke worden gemaakt door vorderingen in de exacte wetenschappen die uitvloeien in de richting van de toegepaste medische wetenschappen. Echt een vooruitgang denk ik.

Edith, je weet dat ik kinderen doorgaans niet kan uitstaan en zelf nooit ook maar enig embryo, ik bedoel embryo's van homo sapiens sapiens, het levenslicht wilde laten zien. Zodra ze het licht namelijk eenmaal hebben gezien en naar hun eerste adem hebben gehapt is er geen houden meer aan. Dan beginnen ze, bij het minste of geringste, te beginnen bij de geboorte zelf, te schreeuwen alsof hun leven ervan afhangt. Heel irritant. Vindt ook mijn gepijnigde buurman de componist.

Nu vraagt Mijn Vriend die niks meer maakt maar wel zijn zieltogende carrière wil voortzetten of ik voor hem een nieuw werk wil makken over abortus. Hij is tegen. Op grond van het geloof. Hij maakt zich erg druk over Kamala Harris, de nieuwe presidente van de USA. - Niet dat hij veel van Donald Trump houdt. - Hij ergert zich eraan dat de medische wetenschap een exemplaar van homo sapiens sapiens dat nog geen daglicht zag, nou ja, ik bedoel ongefilterd, zonder zonnebril van bloedbanen en vlees en vet, 'een ding' noemt, precies zoals de Duitsers, ik bedoel de nazi's, aan het einde van jouw leven elke jood 'een stuk' noemden. Na de geboorte heet hetzelfde ding ineens een mensje dat uiterst welkom is en allerlei rechten heeft waar ik, jouw Joseph nog nooit van had gehoord. 

Mijn Vriend meent dat elk mensenkind vanaf de conceptie een ziel heeft en dat is pakweg 9 maanden voor de geboorte. Zelf houd ik het erop dat geen enkele mens een ziel heeft en dat het niet uitmaakt wanneer het sterft, of dat nou voor de bevrijding uit de baarmoeder is of erna. Zelf Edith, ben ik voor abortus provocatus en euthanasia provocata. Ik weet niet of het de vervoeging van dat laatste goed heb. Zeg jij eens Edith; ik maak me zorgen over mijn gebrek aan kennis van de Europese talen.  

Wil je eens kijken naar de afbeelding die ik voor jou heb laten printen? Wat zie jij in dit beeld? Is het voor of tegen abortus? Of denk je dat het werk daar helemaal niet over gaat? Het liefst maakte ik een einde aan alle lijden door de hele soort uit te roeien, ik bedoel, voor de goede orde, homo sapiens sapiens, maar haast heb ik niet. Immers, de soort gaat als vanzelf de goede kant op. 

Edith, laat gauw eens van je horen want dat werk moet af voordat de Amerikanen een nieuwe president kiezen.  

Liefs Joseph

 

NB als jij nog leefde Edith, op wie zou jij stemmen als je een stem had in de Verenigde Staten van Amerika? En wil je dat ook een beetje uitvoerig beargumenteren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Brieven aan Edith Stein #114 'Wie durch ein Gesamtkunstwerk kalt zu stellen'

 

Blue Eyes Wide Shut (detail)
2024

mixed media on paper

ca 160 x 90 cm

 

 

BRIEF 114

aan Edith Stein 

'Wie durch ein Gesamtkunstwerk kalt zu stellen'

Joseph M. Heij 

Wolfheze

 

Lieve Edith,

Wat ben jij aan het doen? Ik wil dat graag weten. Ben je aan het spelen met de buurkinderen of ben je liever onder de hoede van al je grote zussen die allemaal al net zoveel van jou houden als je moeder doet? Klauter je op de stapels planken die je moeder net heeft opgekocht van een houthandelaar of van een houthakker? Zit je op school naast je beste vriendin en leer je Duitse naamvallen? Leer je nu de nieuwste theorieën die echte wetenschap heten over het ontstaan van de mens en de verschillende rassen? Wist je dat het ene ras hoger staat dan het andere? Vind je het rot dat het ras waartoe jij behoort veel lager staat dan de meeste andere? Lijkt me bepaald niet leuk om te moeten horen, maar het was wel de actuele wetenschap die dat leerde. 

Ik zeg niet dat iedereen in die tijd zo dacht. Ook lang niet alle wetenschappers. Dat zeg ik niet. Ik zeg het wel maar teken het slechts op uit de mond van de geschiedenis. Er was in jouw jeugd aanzienlijk aantal collectief aan darwinistisch georiënteerde wetenschappers die talloze aanwijzingen vonden die erop wezen dat het ene menselijke ras het andere niet was. Zeg ik iets raars, Edith? Ben je al van de middelbare school en studeer je aan de uni? Nou, dan zou het mij niet verbazen dat je kennis nam van die hedendaagse theorieën. Maar dan nog weet ik niet goed of ik je de vragen wel mag stellen die ik je o zo graag wilde stellen.    

Je weet Edith dat ik binnenkort pensioengerechtigd ben. Toch? Ik heb je al zo vaak gezegd dat ik de jongste niet meer ben en een heel stuk ouder dan jij toen je uit je onmenselijk joodse lichaam gleed. - Ik zeg niet dat ik dat zeg. Ik zeg het wel, maar met het allergrootste cynisme met een vleugje Joodse humor dat ooit in mijn Arische lichaam aanwezig was. - En dus wil ik graag weten hoe oud jij nu bent en waar je bent en wat de condities zijn waaronder je leeft. Ik ken de genade. Maar vroeg of laat moet ik wel beginnen over genocide, snap je? Je weet dat het woordje naar voren geschoven is kort na jouw blauwe dood. Je kon dat niet weten, Edith, - hoe kan men dat jou kwalijk nemen? - maar ik heb het je verteld. Je weet ook dat dat een volksgenoot er in 1944 mee kwam. Ik heb het je gezegd en jij was niet bepaald dom, zeg een stuk intelligenter dan ik. Ik snap ook wel dat je nooit een intieme relatie met me wilt, maar sinds ik op mannen val is dat ook niet zo heel erg.

Als je me nou eens wat vaker schreef, lieve Edith, dan kon ik wel zo ongeveer bedenken hoe oud jij nu bent, want dat is essentieel. Een kind kun je niet uitleggen dat het ene volk het andere uitroeit, dat jij een kind bent dat je het beste verdelgt met een bestrijdingsmiddel. Of met de uitlaatgassen uit een VW-dieselvrachtwagen. Ik zeg trouwens niet, Edith, dat je het aan een volwassenen kunt uitleggen, het fenomeen genocide, maar iemand moet het op zijn of haar of hen minst toch proberen te begrijpen? Want het is wel een ding, genocide, een moord op een hel volk met als oogmerk dat uit te roeien: 'Wie durch ein Gesamtkunstwerk kalt zu stellen.' Jammer dat de nazi's niet zo van moderne kunst hielden en het Bauhaus idee van een 'Gesamtkunstwerk' niet wisten te omarmen. Want het zat er niet ver vandaan. Aangetekend dat ook dit weer grotesk cynisme is van jouw Joseph.

Morgen of overmorgen, wanneer jij, By the Grace of God, nog leeft, wil ik je iets zeggen over het vreemde fenomeen dat in de periode 1933-1945 door de nazi's, niet per se alle Duitsers maar wel veel, een bijzonder goed geplande en zeer efficiënte volkerenmoord plaatsvond op 'jullie Joden' - sorry Edith, het rijmt te mooi - en jullie nu een bijzonder goed geplande en zeer efficiënte genocide plegen op de Palestijnen. Nogmaals Edith, ik zeg niet dat ik dit denk, maar wel dat het in linkse en Woke Kringen en ver daarbuiten uiterst salonfähig is om er zo naar te kijken. En ook, Edith, zeg ik niet dat ze geen punt hebben, maar of ze met hun acties veel karmapunten verdienen waag ik te betwijfelen.

Laat me dus gauw weten waar je uithangt zodat ik een inschatting kan maken of ik je moet vertellen wat ik wil vertellen.

Liefs Jouw Joseph

 

          

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Brieven aan Edith Stein #113 'Me concentreren op het grote loslaten lukt heel aardig'

Blue Eyes Wide Shut (detail)
2024

mixed media on paper

ca 160 x 90 cm

 

 

BRIEF 113

aan Edith Stein 

'Me concentreren op het grote loslaten lukt heel aardig'

Joseph M. Heij 

Wolfheze

 

Lieve Edith,

Hoe gaat ie? Ben je al ontsnapt uit het leven hier op aarde of nog onderweg? Je bent vastgelopen in het geboortekanaal, je hebt erg lang niks van je laten horen. Je begrijpt dat ik me flink zorgen begon te maken. 

Zelf ben ik heel aardig op weg naar het einde, maar was er nog niet helemaal. Hier in huis is helemaal niets te doen, dus me concentreren op het grote loslaten lukt heel aardig. Maak je over mij maar geen zorgen liefje, met mij komt het wel goed. Ik ben van plan een man zonder eigenschappen te worden zoals het boeddhisme voorstelt.

Jij en ik zouden bijna 'een wedstrijdje onthechting' moeten doen, maar zoiets is erg moeilijk te meten. Wie hecht er het minst waarde aan zichzelf? Wie het snelst klaar? Als eerste verlost? We zouden moeten gaan werken met een jury die punten telt, maar daar pas ik voor, dat is me veel te subjectief. Alleen jouw god is objectief genoeg als ik jou geloven mag en dat mag, maar ik begin er niet aan. Bovendien horen competities niet thuis in de spirituele wereld. Vraag maar aan Eckhart Tolle, die lijzig grijze man die hinnikt om zijn eigen grappen als een geit, om zo lelijk, zo afzichtelijk mogelijk over te komen op YouTube. Alsof ie in de voetsporen van jouw Jezus wilde treden.   

Laten we het eens zijn Edith: op deze kut planeet valt niks te winnen, alleen te verliezen. Onze ziel redt zich uitstekend zonder. Vraagje: wat denk jij dat er met Yaya Simwar gebeurt is? Het IDF heeft hem gisteren of eergisteren of nog een dag eerder -wat gaat de tijd toch snel - doodgeschoten. Mocht je nog in Auschwitz B. zijn, dan denk ik niet dat je weet wie Sinwar was, want jullie hebben daar denk ik geen wifi. Het helemaal uitleggen daar begin ik niet aan. Het verhaal is te lang en te ingewikkeld geworden, het is een geschiedenis zonder begin en zal er eentje zijn zonder proper einde.  

De vrouw van mijn vriend was hier een paar dagen geleden en bracht een bosje herfstastertjes voor me mee. Kleur paars, de roomse kleur van dood en rouw. Ik dacht dat dat was vanwege de dood van Sinwar maar dat was niet zo. Ze is niet op de hoogte, wil niet bijbenen wat toch niet bij te benen valt. Wordt er helemaal naar van. Al die ellende in en rond jouw thuisland. Wist je dat de oude profetieën na de grote Europese oorlog - er zijn twee delen gemaakt - in 1948 in vervulling zijn gegaan? Dat alle over de wereld verspreid geraakte Joden weer verzameld werden in het land van herkomst? 

Nou, die wensdromen had men beter niet vervuld, want het is al meer dan driekwart eeuw een grote puinhoop aan de stranden van de oostelijke Middellandse Zee. En omdat ik, jouw Joseph, er soms iets over zeg, zijn ze Mijn Vriend aan het cancelen. Heel bijzonder om dat nog mee te mogen maken: dat de vrije kunsten tegenwoordig zo vrij zijn dat je ook kunstenaars die het niet helemaal met je eens zijn kunt uitzetten uit hun eigen land, in dit geval kunstenland. Die lui zullen objectieve maatstaven hebben ontwikkeld aan de hand waarvan zoiets gewoon kan en mag. Ze zullen wel grote vrede in hun hart ervaren wanneer ze weer een vijand van de juiste opinie hebben kaltgestelt. Voor Mijn Vriend vind ik het sneu Edith, want die leidt er behoorlijk onder, zelf kan ik deze klucht wel waarderen, omdat het precies laat zien waarom het met homo sapiens altijd weer verkeerd gaat. 

Dat jouw liefhebbende joodse god ons voor altijd moge verlossen van het beest homo sapiens sapiens.

Liefs Jouw Joseph  

  

  

Brieven aan Edith Stein #112

 

Rosacea
2024

mixed media on paper

144 x 65 cm

 

 

BRIEF 112

aan Edith Stein 

''

Joseph M. Heij 

Wolfheze

 

Lieve Edith,

Goedemorgen. 

 

[...]

 

 

 

 

 

 

Brieven aan Edith Stein #111 'Leonard Cohen's "Halleluja: Rivers No More Sea No More"'

 

I desperatly would like to Marry the Two Angels 

unwillingly singing Leonard Cohens 'Halleluja: 

Rivers No More Sea No More'

(Preliminary Drawing)

mixed media on paper

ca 15 x 12 cm 

 

 

BRIEF 111

aan Edith Stein 

'Leonard Cohen's "Halleluja: Rivers No More Sea No More"'

Joseph M. Heij 

Wolfheze

 

Lieve Edith,

Van jou krijg ik ook stank voor dank: want wie durft er vandaag de dag nog met een Joodse te schrijven? Eentje die, na zich met enige verve te hebben bekeerd tot het meest gezonde ongeloof dat er is, ons beminde atheïsme, tegen beter weten in nog maar eens van opinie verandert en het christendom omhelst? Hoe kan een mens zich tot dit saaie, tot de laatste draad versleten, tot op het allerlaatste overgebleven maar futloos afgekloven geloof van de hele kosmos te wenden? Wie correspondeert nog met een mens die, binnen die ontaarde godsdienst, voor het rooms-katholicisme kiest? De meest ontaarde, corrupte en zieke vorm van deze joodse sekte? Wie spreekt vandaag, het is zaterdag, met een ooit zo beloftevolle filosofe die het zwijgen werd opgelegd voor ze nog ergere dingen kon beweren dan ze al deed? 

Wat me dwars zit is dat ik van jou vooral kritiek krijg. Ik doe mijn best jullie Joden te snappen. Ik probeer de Gaza-discours die geen discours is omdat er geen alternatief narratief ontwikkeld wordt of erger nog, niet wordt getolereerd, een beetje fut in te blazen. Mijn verontwaardiging over het volstrekt eenzijdige en alleen daarom al gevaarlijke narratief die de Staat Israël op het podium bijna introduceert als 'Ecce Homo Satanis', een variant op de Germaanse Untermensch, het Darwinistische Ungeziefer, louter zo snel mogelijk te verwerken slachtafval, Stuecke, die verontwaardiging is groot en bij mijn weten oprecht.

Dat je mij elke keer weer onmiddellijk terugschrijft dat de Joden in het Beloofde Land ook niet voor de poes zijn weet ik toch ook heus wel? Je hoeft dat niet elke keer te herhalen? Hoe zet ik mijn betoog, dat ik ook voor jou meende te voeren, kracht bij als jij alles wat ik zeg onmiddellijk nuanceert en ontkracht? Dat doen de lui toch ook niet? Ik weet toch ook wel dat het zielig is wanneer een mens van huis en haard verdreven wordt? Dat je na 75 jaar vakantie ook wel weer eens terug zal willen naar je geboortegrond, je voorouderlijk huis? Dat er teveel bommen vallen op de verkeerde mensen, op onschuldigen, op kinderen? Maar wiens schuld is het? Wie moeten we met ons gevaarlijk narcistische gevoel voor verontwaardiging tot de orde roepen? Wie wil ik binnen deze bijna niet te voeren bipolaire discours bijvallen met neurotisch luid applaus? 

Edith, ik vrees dat we allemaal boter op onze schedel hebben, dat het niet betwijfelde eigen morele gelijk niet is wat we denken dat het is: het morele gelijk. In die zin moet ik je iets toegeven alhoewel ik daar vandaag, na alles wat je tegen me zegt, weinig zin in heb: dat die parabels van Jezus Messias - niet mijn woorden -verdomd goed in elkaar steken en ons elk morele gelijk onmiddellijk afnemen als we ons daar al teveel thuis beginnen te voelen. Chapeau voor de lui die die miniatuurverhaaltjes ooit hebben verzonnen.

Snap je nou waarom ik me toch zo enorm boos maak? Terwijl ik heus wel weet en ook betoog dat geen enkel narratief helemaal deugd, ook mijn uiterst gezonde atheïsme niet. Omdat het Gaza-narratief inmiddels mythische proporties aanneemt: genocide, door de Joden, de bezetting van Palestina, door de Joden, en het kolonialisme, door de Joden, voelde ik me geroepen uit de omheinde woestijn. Let wel Edith, ik zeg niet dat die lui in dat opgetekende en op de sociale media gezette gesprek zoiets beweren, of in de verte ook maar bedoelen. Maar Edith, we weten met dank aan de geschiedenis ook maar al te goed, dat narratieven die niet op tijd een pelgrimerende minstreel in het debat toelaten, gedoemd zijn het verlangen naar bloedwraak eerder te voeden dan te stillen. 

Zijn we vergeten dat de Joden in Europa nog niet zo heel lang geleden werd verweten dat ze christenkinderen ontvoerden om die ritueel te slacht en op te eten? Vreet niet ook de eenzijdige Gaza-revolutie straks niet meer kinderen op dan deze afschuwelijke oorlog? Wat doen we aan de Socratische monoloog die dit debat in Hollandse kunstkringen en ver daarbuiten momenteel beheerst? Laten we vooral een beetje ruimte maken voor de koortdansers in het debat, Edith. Omwille van de kinderen die jij en ik nooit hadden, die we toestaan onschuldig te zijn en die net iets dichter bij jouw god wonen dan ik ooit zou willen.

Liefs jouw Joseph