Henk (fotosessie voor 'Ecce Homo' en 'De gitaarles')
Bredevoort, 24 februari 2017
atelier op de 1e verdieping van Markt 5
website Henk Visser
'Zonder verbeelding is er niets.'
Henk Visser in de rol van lieve Jezus, zoete Moeder & strenge Juf
Op vrijdag 24 februari 2017 nam ik mijn camera mee naar Bredevoort in de Achterhoek. Met het oog op nieuw werk wilde ik een reeks portretten van Henk Visser (beeldend kunstenaar) maken. Henk in de rol van de 'Ecce Homo', de lijdende Jezus met doornenkroon op het hoofd en rijen druppels bloed op het voorhoofd. Die doornenkroon en druppels wilde ik naderhand in de foto's shoppen of tekenen.
Henk had naar mijn idee een echt goede 'Jezus-kop' en, hoe ouder hij werd, hoe meer hij op de Heiland ging lijken. Jezus werd maar 33 jaar oud, Henk het dubbele. - Dankzij Henk weten we nu tenminste wel hoe Jezus eruit zou hebben gezien als Hij niet zo'n grote mond had gehad en om die reden veel te jong werd doodgemarteld. -
Boven, op de gang voor Henks toenmalige zolderatelier, hadden we het mooiste, zijwaarts invallende licht dat we konden wensen. Weliswaar kwam het licht niet van links, zoals bij Johannes Vermeer, maar van rechts, zoals in het door ons beiden zeer bewonderde meesterwerk van Baltus.
Eerst probeerden we de 'Ecce Homo' uit. Henk moest kijken als de lijdende Christus die wij allebei bewonderden, al is bewonderden, net als bij 'De gitaarles', misschien niet het juiste woord... Omdat Henk de christelijke iconografie goed kent, wist hij precies welke poses hij aan moest nemen om soms bijna teveel op de stervende zoon van god te gaan lijken. Die foto's plaats ik nog wel een keer.
Toen we genoeg van hadden van zijn rol als stervende Jezus nam Henk een grote oude babypop ter hand. Nu gingen we een serie maken over de dode Jezus, op schoot bij moeder, het typische beeld van de piëta. Nu speelde Henk de rol van de Moeder Gods die haar dode kindje Jezus op de armen houdt.
Het tragische, steeds van uitdrukking wisselende gelaat van Henk de Christus metamorfoseerde in de uitdrukkingloze kop van een vintage pop, een uit de kluiten gewassen zalmroze baby die nog net niet kon lopen, vermoedelijk een pop van een van Henks oude kleine meiden. Gewillig nam de pop alle poses aan die wij wensten; het was een heel gehoorzamen pop die geen emoties kende. De gedweeë pop liet zich naar de slachtbank leiden zoals Jezus dat deed. Niet tegenstribbelen, gewoon doen wat de dominante ander wil.
Het duurde niet lang of Henk de Moeder veranderde in de juf in 'de pittige juf' uit 'De gitaarles' van Baltus. De lieve pop werd in alle standen gebogen, maar niet in de typische Baltus-pose... Ik denk dat we die pose meden omdat we die te heftig vonden. Wie weet hadden we ons in een tweede fotosessie nadrukkelijker over die pose en de betekenis daarvan gebogen. Nu niet.
Helemaal op het laatst krijgt de pop een paar flinke knuffels, als troost voor het rekken en strekken en het ontberen van menselijke warmte. De onderste foto is ook echt de laatste foto. Henk in de rol die hem zo goed paste, als knuffelaar van de beminde: vrouw, kind, kleinkind, vriendin, vriend. Niet voor niets heeft de menselijke geest een lichaam.
Ha Henk, jongen,
Omdat niet veel mensen nog begrijpen wat wij ermee bedoelen, weet ik niet goed of ik het wel zeggen mag, maar ik doe het wel: 'Rust zacht in de armen van Jezus, de recalcitrante, typisch joodse jongen die wij altijd zijn blijven bewonderen, ook al snapten we er soms helemaal niks meer van en de meeste anderen kennelijk nog veel minder. En vergeef mij dat ik je soms een poosje vergat. Niet dat ik je vergat, maar wat had jij daar aan?'
'O ja, geef Jezus een knuffel van mij.'
Liefs Rinke
Henk (fotosessie voor 'Ecce Homo' en 'De gitaarles')
Bredevoort, 24 februari 2017
atelier op de 1e verdieping van Markt 5
website Henk Visser
