donderdag 26 januari 2023

Brieven aan Edith Stein #46 'Alleen meekijken, niet terugkijken'

 


 

BRIEF 46  
aan Edith Stein
'Alleen meekijken, niet terugkijken'   
Joseph M. Heij
Wolfheze bij Arnhem

 

Zeer Genadige Zuster Benedicta van het Kruis, 

Lieve Edith,

Nu ze hier in huis minder op me letten - ze denken dat het naar omstandigheden redelijk goed met me gaat - kan ik niet alleen weer collages maken en zelfs op groot formaat aan de gang gaan, iets dat voor mij totaal nieuw is, maar soms ook tv kijken. Het is heel simpel: tegen de leiding zeg ik dat ik me 'niet echt lekker in mijn eigen vel lekker' voel en liever op mijn kamer eet dan in de eetzaal. Ik mag het bord eten dan meestal wel meenemen. 

Omdat niemand me 's avonds nog komt instoppen - alleen het licht wordt gedimd als de papklok luidt - kan ik feitelijk tot een uur of elf mijn gang gaan. Ik spook rond bij de geesten hier in huis die uit personeelsgebrek ook niet goed of amper in de gaten gehouden worden. De camera's weet ik allemaal te hangen en handig te omzeilen. En zo kon ik gisteravond weer eens lekker tv kijken bij een van mijn geliefde idioten.

- Sorry Edith, ik ga nu eerst weer even tekenen en schrijf dan weer verder aan jouw brief. -

[...]

- Nou daar ben ik weer. Het tekenen viel me vies tegen. Ik vertel je nog wel een keer waarom. -

Wat ik wilde zeggen is dat ik bij 'een aardige buurman' naar binnen liep zonder te kloppen. Ik houd niet zoveel van aankloppen. Het was donker, alleen de tv stond aan en het geluid was kneiter hard. De sleets grijze man zat onderuitgezakt sullige porno te kijken met de afstandsbediening nog in de hand. Wat ik ervan zag vond ik onaantrekkelijk, beter onappetijtelijk. Van zoiets kun je toch amper zin krijgen. Ik kon er niet goed naar kijken en vroeg of ie op een andere zender mocht. Zonder naar hem om te kijken rukte ik de afstandbediening uit zijn handen, hij hield die met beide handen vast, en drukte eerst op de 4 en daarna op de 9. 

Ik had geluk, want op mijn favoriete zender, Arte TV, vielen we midden in een documentaire over de Neurenberger Processen. Jammer dat je op Arte alleen kunt meekijken, niet terugkijken. Het begin moet ik dus nog zien. Tegen de totaal verbouwereerde man in de vunzige stoel naast me zei ik: 'Jij houd toch ook veel van de Tweede Wereldoorlog en dat andere kun je altijd nog kijken als ik weg ben.' Hij vroeg me wat dat waren, de Neurenberger Processen; kennelijk had de nitwit er nog nooit van gehoord. Zelf had ik trouwens ook liever iets anders gekeken, zelfs mijn kop staat niet altijd naar oorlog. Bovendien was dit na de oorlog. Ik zei dan ook: 'Het is jammer dat die processen zich pas na de oorlog afspelen, want de uitkomst is allang bekend. Er moeten nog een paar Duitse koppen te rollen en dan is alles weer bij het oude.' Een paar?' vroeg mijn buurman? 'Ja,' zei ik, 'een paar, want de meeste SS'ers en andere nazi-kopstukken hadden ze hard nodig om het land weer een beetje op te bouwen. Bijvoorbeeld Dresden.'

Op een ander zender zetten durfde ik niet, bang als ik was dat de grijze geest dan iets op een van de vele Nederlandse zenders wilde kijken, liefst iets op een commerciële zender. Steeds dezelfde geestelijk achterlijke televisie-persoonlijkheden, steeds dezelfde geestdodende praat- en spelletjesprogramma's, lege hulzen waarin voor mijn totaal onbekende beroemdheden niets anders doen dan keihard en niet aflatend om elkaars domste grappen lachen en, erger nog, om zichzelf. Ik kan daar soms lichamelijk net zo op reageren als op seksfilms. Ik vraag me af of de nazi's dit soort programma's nou aan de lijst entartet hadden toegevoegd of aan de lijst Dietse Volkskunst.

Nu, Edith, kap ik ermee, want deze avond ga ik wel lekker warm eten met de anderen. 'Dat is gezellig Joseph,' zeggen de hulpverleners, 'jij moet je niet steeds terugtrekken in je eigen kamer. Jij moet soms ook onder de mensen komen.' Je snapt wel dat ik het doe om niet al te veel de aandacht op me te vestigen. Ze moesten zich maar geen zorgen maken over Joseph. Morgen vertel ik je wat meer over die showprocessen. Ik realiseerde me gisteravond ineens dat jij helemaal niet weet hoe de oorlog afloopt: wie er wint, wie er verliest, wie er bleef leven en wie niet. Hoe zal ik het zeggen? Het liep wel goed af, maar ook weer niet.

Tot morgen,

Liefs Joseph 

 

NB Ik geloof dat er vanavond zuurkool met worst in het vat zit. Heb ik wel zin in.