Zeer Genadige Zuster Benedicta van het Kruis,
Lieve Edith,
Vandaag is een extra heuglijke dag: Prinses Beatrix, onze voormalige koningin, is jarig. Volgens mij is ze nu 85 jaar. Mijn Vriend heeft haar twee keer ontmoet; ikzelf voelde de behoefte nooit zo. Hij heeft, vanwege zijn orthodox-christelijke achtergrond denk ik, een speciale band met De Oranjes; zelf ben ik vooral dol op de kleur oranje, maar magenta heeft mijn voorkeur.
Extra heuglijk is het vandaag om een heel andere reden. Misschien heb ik je het ooit verteld of hoorde je het van iemand anders? Omdat hij door de bommen Berlijn niet meer zag en de hele trouwerij met Eva veel kariger was dan hij zich al die jaren had voorgesteld, maakte de man - nou ja 'man' - wiens naam wij niet te vaak in de mond moeten nemen, net als het woordje god, op deze extra heuglijke dag een mooi einde aan zijn zeer geslaagde ondergang.
Heb je de film Der Untergang nou al gezien? Ik zei je toch al eens eerder dat je die moest gaan zien? Dat is een echte aanrader. Je krijgt een alleraardigste indruk van de allerlaatste dagen van een hele reeks gekken die logeren in betonnen poppenhuiskamertjes diep in de Berlijnse grond. Bruno Ganz, die Jan Klaassen speelt, doet dat vrij aardig, maar zelfs hem lukt het echt niet om voortdurend de juiste, meest gestoorde blik in de ogen te toveren die je kunt bedenken. En dat terwijl hij best een goede acteur was.
Sissi, de poes van Mijn Vriend, kan dat wel heel goed, satanisch uit haar zwarte kraaloogjes kijken. Ze heeft, net als Chaplin, een tandenborstelsnorretje, maar dat zit vrij scheef onder haar natte roze neusje. Het is een lief beestje dat je zo kunt aaien. Je denk dat ze volmaakt gedomesticeerd is, maar dat is niet zo. Je moest eens zien wat er gebeurt wanneer ze in de tuin een vogel van worm naar worm ziet hippen. De blik is volledig gespitst op doden. Het zijn de kraaloogjes van een seriemoordenaar. Als je die donkerste blik eenmaal gezien hebt, dan zie je die altijd, ook als het een paradijselijk blauwe dag is.
Zoals je ziet op de bijgaande foto is de broek heel erg mooi geworden: met een vrij duur lichtgrijs kleurpotlood bracht ik een fijnzinnig krijtstreepje aan dat door de vergroting een beetje in het water was gevallen. En der treue Wolff voorzag ik van een aantal meetpunten die het wetenschappers gemakkelijker moet maken te beoordelen of Wolff wel raszuiver is. Want er gaat niets boven een echte Duitse Herder.
Tot gauw Edith,
Joseph
