Mercy Seat, 2011
dummyschets No 2
potlood en, kleurpotlood en stift op papier
12 x 7 cm
Een van de meest eigenaardige beelden uit de christelijke iconografie is ongetwijfeld de genadestoel, ook wel bekend onder de uit het Duits afkomstige term Gnadenstuhl: een afbeelding van de Heilige Drie-eenheid. Dat een genadestoel een vreemde voorstelling is komt natuurlijk juist omdat het nogal plomp een van de meest abstracte concepten uit het christendom verbeeldt: een god die uit 3 delen bestaat. Als abstract concept erg moeilijk voorstelbaar wordt het eenmaal geïncarneerd een uiterst curieus beeld. De zoon moet immers lijken op de vader, de vader moet ouder zijn dan de zoon, de zoon moet niet in opstand komen tegen de vader en de vader moet mild zijn voor zijn eniggeboren zoon. En ergens zit een duif, die de Heilige Geest verbeeldt. Vaak zit ie op de kop van de zoon of zweeft boven het hoofd van de vader.
Onze buurman heeft duiven. Wanneer wij ’s zomers achter in de tuin zitten wil er nog wel eens eentje op een tak boven onze hoofden neerstrijken. Het is dan wachten tot het beestje gaat schijten. Op de kop van de zoon noch de vader zit ooit schijt. De heilige geest nuttigt slechts geestelijk voedsel.
Wanneer we bedenken dat op menig Zuid-Amerikaans ex voto de geest net als vader en zoon als mens en niet als vogel wordt afgebeeld, dan moet die zowel op de vader als de zoon lijken. Het levert Monty-Python-achtige taferelen op.
