Zeer Genadige Zuster Benedicta van het Kruis,
Lieve Edith,
Kun je je herinneren dat ik je vertelde dat onze eigen Anne Frank in jouw oorlog een dagboek bijhield? Ze begint steeds met 'Lieve Kitty', alsof Kitty volmaakt is. Anne wordt nooit boos op Kitty.
Ik geef toe dat Anne vanuit Frankfurt a M. naar Amsterdam kwam, dat ze geen echte Nederlander was, maar een vluchtelinge die verdomd goed schreef. Dat weet je denk ik niet, Edith, maar ik vertel het je wel, misschien zelfs voor de tweede keer; het is belangrijke informatie. Van mij kun je niet zeggen dat ik gevlucht ben uit een land, wel uit een benard brein. Van mij kun je ook niet zeggen dat ik goed schrijf, terwijl het toch mijn moerstaal is. Van mij kun je ook niet zeggen dat ik word opgejaagd, dat ik me op een nare zolder moet verschansen.
Vertelde ik je al dat ik Anne's dagboek kreeg toen ik een jaar of 8 was, dat ik het helemaal las en dat ik vanaf dat moment wist dat joden een soort Übermenschen waren en geen Untermenschen? Dan snap je toch ook Edith, dat ik het jouw god kwalijk neem dat hij jullie zoveel talent gaf en mij zo weinig? Waarom waren jullie uitverkoren en niet ik, of mijn volk? Waarom eigenlijk kreeg ik niet mijn eigen, lege dagboek toen ik 8 jaar oud was, zodat ik mijn eigen noodlot kon beschrijven in plaats van me op te hangen aan mijn schuldgevoelens? Waarom kreeg ik een dagboek dat wel speciaal voor mijn bedoeld leek? Een dagboek van 'een ander' zodat ik me nooit mijn onschuldige zelf kon voelen? En waarom een heilig boek dat me eveneens de grond in boorde? Waarom lieten mijn ouders me zo onvoorstelbaar schuldig voelen?
Je weet toch dat ik probeerde een portret van jou te maken? Ik bedoel geen collage maar een echt, getekend en geschilderd portret? Ik wilde Mijn Vriend evenaren, dat zij duidelijk, wilde nog veel liever een stukje boven hem uitstijgen, maar ik geloof niet dat het me lukt. - Niet dat het hem lukt. - Jouw kop, Edith, jouw gelaat, baart me het meeste zorgen, maar de rest doet dat ook. Ik heb de collage die ik voor Mijn Vriend maakte, omdat hij erom verlegen zat, zelf ook maar eens nagetekend, op groot formaat.
De titel 'Between the Violet and the Violet' haalde ik uit Ash Wednesday van T.S. Eliot, maar alhoewel overduidelijk bedoeld voor Aswoensdag, postte de vrouw van Mijn Vriend mijn noeste arbeid die dag niet. Ik denk wel dat zij dat wel wilde doen hoor, maar dat hij, Mijn Vriend, het tegenhield. Teveel glorie voor mij, teveel competitie, daar kan hij niet tegen. Denk je niet, Edith? Of is het gewoon te slecht gemaakt. Edith? Zijn mijn collages beter? Menswaardiger? Zeg jij het eens.
Ik denk wel dat jij een stuk beroemder had kunnen worden als jij niet bekeerd was door het rooms-katholieke geloof. Misschien moet je dat eens ophelderen. Het is waar dat vandaag de dag nog steeds pakweg 30 procent van de mensen afhaakt wanneer ze horen dat iemand 'joods' is. Dat is zo, daarover geen kwaad woord. Daar kon je ook weinig aan doen, Edith, niets aan veranderen. Maar weet je ook dat inmiddels minstens het dubbele aantal procenten afhaakt wanneer die horen dat je katholiek was? Ik bedoel werd. Hoe dom kun je zijn.
Och Edith, ik had het je zo gegund dat je beroemder was dan je nu bent. Wist maar eens dat het roomse instituut dat door niemand werd gecontroleerd - noch door een god, noch door een paar moedige mensen - al die eeuwen als een feilloze magneet de meest zieke geesten aantrok? Zoveel kinderverkrachters heeft opgehoest, zoveel werkelijk Entartete, dat het ook zo lang duurde voordat jouw kerk eindelijk eens het lang verbeide MEA CULPA kon ophoesten? Snap je nu dat anno 2020 bijna niemand nog goesting heeft zich met jouw kutkerk in te laten?
Je weet Edith, dat ik het niet verkeerd bedoel. Helemaal niet. Ik ben je vriend. Jij kon het in jouw dagen niet weten, echt niet. Je zou het toch hebben betreurd, je zou jouw paus een welriekende maar niet mis te verstane brief hebben gestuurd die nooit werd beantwoord? Ik weet dat Edith, ik weet dat. Zou je weer zijn uitgetreden? Dat wilde ik graag weten. Ik weet ook wel dat, overbodig om te zeggen, inmiddels bijna alle universele psychiatrische instellingen, alle globale sportclubs, - waaronder atletiek en zwemclubs en de voetbal, - bijna alle spirituele clubs in het oost en in het westen - waaronder zeer fijne yoga en diep helende meditatiecursussen - inclusief een paar van de meest invloedrijke boeddhistische, zeer indigenous masters, uit India en Tibet zelve, rap de hand in de eigen boezem moesten gaan steken. Ik zag dat ook de arme de Dalai Lama - god hebben zijn ziel - niet onderdeed voor de Roomse Paus toen hij probeerde weg te stoppen wat niet weggestopt mag worden. Niemand ontspringt de geile dans. Vraag me niet Edith, wat ik zelf deed, waarom ik hier zit, vraag me dat maar niet.
Wil je voor ons allemaal bidden Edith? Wil je mij verjagen uit mijn eigen hoofd? Liefst naar het Beloofde Land waar volle biologische melk was en hoger en veel zuiverder honing, liefst uit Tibet zelf?
Liefs Jouw Joseph
