Lieve Edith,
Nou, je hebt geluk vandaag: ik wilde iets zeggen over het werk dat ik nu voor mijn vriend maak. Het is nog niet af, dus wees een beetje voorzichtig met je kritische noten; daar verschoon ik jou toch ook voortdurend van?
Je weet toch dat dit een tweede versie is van een werk? En dat ik dit maak omdat hij, mijn vriend, dat werk maar niet verkocht krijgt? Het heeft al op zoveel plekken gehangen en ontving al zoveel complimenten. Maar er staan twee shrunken heads op en dat weerhoudt een mens nou eenmaal. Zelf vind ik die miniatuurhoofdjes subliem, precies zoals het woord het wil: behoorlijk eng maar toch ook aantrekkelijk tegelijkertijd. Men vergelijkt het met een auto-ongeluk waar de argeloze wandelaar zonder vrije wil getuige van wordt. Sommige mensen geloven helemaal niet in zo'n flink vrije wil en zeggen dat zoiets op je pad komt omdat je er wat van kunt leren. Ik weet het niet.
Wat ik wel begrijp is dat sommige zaken een mens tegelijkertijd kunnen aantrekken en afstoten. Zelf heb ik ook wel eens naar een aardig verkeersongeluk met plassen bloed en kreunende gewonden staan kijken. Mijn benen wilden zich uit de voeten maken, maar mijn ogen bleven als magneetjes kleven aan het lijdende lichaam. De ogen kunnen zoiets dan alleen loslaten als het saai wordt. Dat is op het moment dat alle slachtoffers keurig in een eigen ziekenwagen met zwaailicht liggen en de hoek omrijden.
Deze versie is zonder geprepareerde afgehakte hoofden. Ik heb er twee populaire poppen voor in de plaats genomen: eentje uit Zuid-Korea, de ander uit de speelgoedwinkel in de stad. Dat kind uit Korea komt uit Nederland maar werd daar zo mooi gevonden dat ze daar popje mocht worden. Van internet genomen. Die andere is zo'n sullige baby van een bekend merk dat ik ben gaan fotograferen in de binnenstad. Ik was met Zuster Jeanne en nog een begeleider. Ik moest nodig nieuwe onderbroeken en hemden. Omdat het zo leuk voor mij was om buiten te zijn, mocht ik ook nog een Italiaans ijsje met drie bolletjes kiezen. Ik koos voor drie keer mokka, bang als ik op straat ben om voor racist versleten te worden.
Het werk vordert langzaam omdat ik veel teveel water gebruik. Dat doe ik expres want ik wil dat het bijna te laat klaar is. Ik vind dat iedereen moet weten hoe afhankelijk mijn vriend van mij is geworden. Ook lijkt het ding om dezelfde reden helemaal niet op de eerste versie. Dat is toch ook niet te doen voor een creatieve geest als de mijne? Kopiëren doe je maar mooi zelf vriend, of je vraagt het aan een machine.
Ik denk dat ik maar weer eens ga kijken of de verf al droog is, misschien breng ik nog een laag aan. Vertel eens wat jij vandaag aan het doen bent; ik heb niet helder waar je momenteel bent.
Liefs Joseph
