Liefste Edith,
Hoe het bestaat weet ik niet, maar mijn vriend krijgt van alle kanten - zeg maar from the river to the sea - verzoeken om mijn brieven aan jou niet meer te posten, omdat iedereen de banden met het zionisme, lees joden, wel moet willen verbreken wil men nog enige morele zeggenschap in het huidige discours hebben.
Nou, wees gerust, Edith: ik behoef helemaal geen stem in de actuele, oververhitte discussie over de oorlog in Gaza die, volgens sommigen, de opmaat is voor de Derde Wereldoorlog, voor anderen de opmaat tot het herstellen van de tempel op de berg Sion, voor weer een paar anderen of een heleboel het initiële tromgeroffel inluidt dat voorafgaat aan Armageddon en voor weer een handjevol lieden de lang verwachte en zekere komst van de Joodse Messias betekent. Ik vergeet dat voor weer een andere lobby dit de eindstrijd is waarbij eerst de joden worden verslagen, dan de christenen, om maar niet te spreken van diegenen die in geen enkele god geloofden.
Als iedereen iedereen canceled, zeg maar niet vergeeft maar volhardend blijft haten, zonder enige hoop op vergeving tenzij men het principieel ingenomen standpunt verlaat, dan weet ik niet wie ik nog moet schrijven. Ik dacht dat jij een onschuldige Joodse was. - Een vrij onschuldige, want zonder zonden ben je niet. Waarom anders geloven in een Verlosser? - Maar ook al ben je een klein beetje het slachtoffer van het antisemitisme van de Nazi's, dat betekent kennelijk niet automatisch dat je helemaal onschuldig bent aan de aanstaande derde wereldoorlog.
"Hoe halen jullie, armetierig, uitgekotst volkje, het in je hoofd om uit de hele wereld te vluchten naar een armetierig klein, braakliggend terrein waar ooit je verre voorgeslacht, zegt men, heeft geleefd? Hoe haal je het in je hoofd je slachtoffer te weten van een massamoord op je eigen volk, terwijl je dader bent van een genocide op een ander onschuldig en armetierig en uitgestoten volk?"
Ik zet deze alinea even tussen dubbele haakjes Edith, omdat ik, uiterst beknopt, vluchtig wilde samenvatten wat men zo ongeveer over de hele wereld over jullie Joden denkt en waarom ik jou niet meer zou moeten willen schrijven. Het dappere advies luidt: 'Schrijf die dode Joodse non nog een laatste keer en leg haar uit dat de Joodse religie de laatste goodwill van de wereldopinie met deze oorlog onherroepelijk heeft verspeelt. Leg dat uit, alsof dat het evangelie is, en verbreek daarna definitief de verbinding.'
Het spijt me werkelijk enorm Edith dat de meeste exemplaren van homo sapiens zo dom zijn dat ze menen dat dit het meest hedendaagse evangelie is; ik kan daar ook weinig aan veranderen. Ik zou jou best willen verdedigen. In dit huis, op deze gesloten afdeling, kan ik zowat alles zeggen wat ik wil. Ik kan zelfs de moslimmeisjes die hier werken een beetje plagen. De meesten zijn hartstikke lief en hebben het hart op de goede plek, ik denk ook niet dat zij verloren zullen gaan bij jullie Roomse Laatste Oordeel, maar buiten deze besloten paradijstuin, weet ik wie ik nog kan vertrouwen?
From the River to the Sea, utterly Nothing left for Thee.
Het eerste dat sterft in een oorlog is de regenboog van de hoop; de mensheid keert zich richting de overzichtelijkeid van het blinde zwart en dove wit. En de mens die in aan dit volledig kleurloze armageddon particpeert? Die voert oorlog.
Wees niet bang Edith, dat je geen post
meer van me krijgt. Ik
schrijf je.
Liefs Jouw Joseph
