So far so good
Een scherpslijper zal opperen dat de kunstenaar zijn eigen 'The Act of Killing' nog niet afdoende heeft verklaard of op zijn minst nog lang niet voldoende heeft toegelicht. En dat is ook zo. De kunstenaar vergat nog iets. Iets dat de zaak best wel ingewikkeld maakt, zo niet obscuur. Lief en braaf dagblad, enig idee? Wanneer een krant een scherper pen had gestuurd, een Doktor Faustus of een Dokter Goebbels, dan werd de nu volgende kwestie zeker opgeworpen.
So far so good.
Op een behoorlijk voorname stoel zit De Heere Jezus, het keppeltje, onzichtbaar voor ons, op het achterhoofd. Maar hij is herkenbaar aan zijn melodramatische gezichtsuitdrukking die op die van Hitler leek; dat leerden we van George Orwell. Ook zien we overduidelijk een doornenkroon en een allemaal bloedspettertjes.
So far so good.
Op zijn schoot ligt de snurkende Ariër Adolf Hitler, niet te verwarren met Charley Chaplin, de Eeuwige Jood, want die laatste had een bolhoed en Hitler een Hugo Boss petje. Omdat de Führer die dag geen dienst had maar lekker lag te chillen, was het niet nodig dat hij zijn petje droeg. Immers, dan werden door Eva, zijn bijzit, zelden foto's of filmpjes gemaakt. Op bijzit ligt een beetje klemtoon, want deze messias was met Duitsland getrouwd en dus kon Eva niks anders zijn dan maîtresse.
So far so good.
Jezus Christus heeft een heel mooi goed zittend pak aan, vermoedelijk ook van Hugo Boss, maar wellicht wordt de schrijver nu door een kunsthistorica op de vingers getikt. Hitler ligt bijna helemaal in zijn nakie, behalve dan dat ie een half doorschijnende Björn Borg Unterhose aanheeft. Weinigen zagen Het Genie helemaal bloot; wij wel en die eer viel weinigen te beurt. Misschien Eva B., de bijzit van de gangster.
So far so good.
In het scheppingsverhaal uit de Bijbel zien Adam en Eva elkaar de godganse dag poedelnaakt. Alsof dat zo leuk is. Maar goed, ze waren door de Schepper allebei schitterend mooi gemaakt en daar kunnen we ons best iets bij voorstellen. Maar of Adolf Adamchen zijn koehandel steevast zonder enige gêne tentoonspreidde aan zijn Evaatje kunnen we niet met zekerheid zeggen. Vandaar dat er gekozen werd voor een welgevormd lichaam. Weliswaar van een Joodse Jongen, maar toch. Piemel en koehandel immers werden zedig bedekt door een zeer hedendaagse onderbroek.
So far so good.
We vergaten te makkelijk dat niet Jezus daar zat maar Hitler en dat op zijn romp de kop van Jezus Messias werd geplakt. En dat op het schone maar doodgemartelde bovenlichaam van Gods Eniggeboren Zoon een van de lelijkste koppen van het kwaadste kwaad ooit werd geplakt. Zo ver maar nog helemaal niet goed. Verre van dat. Wil de kunstenaar ook deze complicatie zelf zo snel en zo exact mogelijk duiden en alle mogelijke misverstanden uit de wereld helpen ruimen?
So far but not so good.
We zitten te wachten, we hadden nog meer te doen. Zoveel mensen als er nog geen Coronaprik hadden gekregen, zoveel kandidaten moesten we nog doorlichten op hun politiek kleur, een kleur die pas correct is na de kleurcorrectie der meest eigentijdse inquisitie. De kunstenaar zal zich hierover vandaag de dag, zeg anno 2021, wel moeten buigen: zijn of haar of het politieke kleur. De artiest kan niet 'zomaar iets doen'. Niet dat de kunstenaar dat deed, maar hij of zij moet er nog een klein beetje aan wennen dat de verbeelding niet meer aan de macht is maar iets anders.
So far but not so good.
Of het werk zelf, 'The Act of Killing', de tand des tijds wel weet te doorstaan of niet is de mindere vraag. Het gaat er vandaag de meest huidige dag om dat tribunaal en aanhangers zo exact mogelijk willen weten weten waar de kunstenaar staat. De ziel wordt heel nauwkeurig gewogen, niet door de arme ziel zelf, niet door een onafhankelijke rechter, maar door een aantal door tribune en tribe aangestelde rechters die oordelen zonder buitenstaander en zonder ervoor te hebben doorgeleerd. Het gaat heden ten dage niet meer om de professie van de rechter maar om de confessie en dat maakt een wereld van verschil.
So far but not so good.
