Zeer gezegende Theresia van het Heilige Kruis,
Allereerst mijn condoleances dat je moeder is overleden. Zoiets is niet niks. Had je een goede band met haar? Had je nog schulden? Denk je dat ze bij Jezus is, of niet omdat ze de Joodse godsdienst aanhing? Mijn moeder is allang dood; ik weet niet eens meer waar ze aan overleden is. Ik mis haar soms wel.
Onlangs heb ik je twee dingen beloofd: ik zou schrijven over de les 'werken met natuurlijke bijenwas' en ik zou die nare brief van Mijn Vriend over A.K. integraal aan je sturen. Die kolere brief kan ik niet vinden en uit het hoofd parafraseren wil ik niet. Ik kies dus voor de wassen hittegolf.
We zaten die allerheetste middag de bijenwas met z'n allen lekker zacht te kneden. Dat ging best snel. De hele gemeenschap was bijeen: hetero's, homo's, transgenders, Syriërs, Oekraïners en niet nader gedefinieerde typetjes. Veel bewoners dus die langzamerhand niet meer goed weten wie ze zijn. Ik denk dat ik daar bij hoor. Dat zacht maken van de harde was daar was niet veel moed voor nodig, want het was, zoals ik al zei, die middag zo heet dat het goedje bekant als honing tussen de vingers door droop. Gelukkig ging het om 'smeltende objecten', met een meer dan vettige knipoog naar Salvador Dali.
Eigenlijk moest je als creatief therapeut liever helemaal geen voorbeelden geven, want de meeste onbenullen fabriceerden gelijk de gesmolten horloges die je laat zien. Zelf koos ik voor twee mensfiguren: de boeddha en de jezus. Ik was de enige, want niemand gelooft dat een mens kan smelten, laat staan een jonge god, maar dat is wel zo. De jezus hing, zoals ik al zei, pal in de hete zon aan een gevorkte ficus-tak in de pot van de volgens mij dode cactus. De boeddha zat, meldde ik je volgens mij ook al, zwaar beschaduwd, onder de door mij verwonde maar zeer levendige ficus. Voor de boeddha was het op zijn dikke reet aangenaam toeven, voor de jezus met kleine knijpbillen was het behoorlijk afzien.
Zo gaat dat. Het lot bepaalt waar je wordt uitgekakt, onder een gelukkig gesternte geboren wordt of onder een vrij ongelukkig sterrenbeeld, of je einde een beetje draaglijk is of vrij ondraaglijk. Ik denk dat het je hele wereldbeeld bepaalt, zij het dat het op zo'n allerlaatste ogenblik rijkelijk laat is om nog iets noemenswaardigs te herzien. Kan dus best zijn dat de Heere Jezus boeddhist was geworden als ie op vijfduizend meter hoogte geboren was en niet was gekruisigd maar onder een boom of een rododendron met veel schaduw en Boeddha christen zich bekeerde tot het christendom toen de Romeinen ook Tibet hadden bezet en de boeddha maar een irritante opstandeling vonden. We weten het gewoon niet. Iemand zie een keer: 'Weet alles maar eens achteraf.' Maar dat is niet zo, achteraf weet je soms nog minder dan van tevoren.
Binnen mijn concept was het idee dat Jezus zou smelten in de zon en Boeddha een fijn leven zou hebben in de schaduw. Ik had de laatste ook nog eens fijn ingesmeerd met zonnebrand van een hoge factor. Jezus niet, want die moest zoveel mogelijk lijden. Hoe meer pijn hoe meer onze zonden werden afgewassen. Maar ja, dat smelten viel tegen. Je kunt je helemaal de blubber denken over een strak conceptueel plan, de aardse werkelijkheid is soms onbarmhartig weerbarstig. Jezus aan de tak aan de cactus begon weliswaar te zweten, maar smelten wilde hij echt niet. Daarom vroeg ik om een föhn. De juf vroeg nog: 'Joseph, wat wil je in godsnaam met die föhn? Het is al zo heet.'
Uiteindelijk kreeg ik permissie om een föhn te halen. Zelf heb ik er niet een, want er valt aan mij weinig te föhnen. Maar ik vond er een, bedacht dat ik ook een verlengsnoer nodig had, nam ook dat mee en installeerde de boel als een professioneel kunstenaar. -Ik weet precies hoe Mijn Vriend dat doet.- Ik zei nog: 'Sorry voor de extra hitte maar dit is het konzept.' En begon te föhnen. En de jezus aan de dode cactus gaf mee. Ik denk dat dat verstandig was.
Ik geloof niet dat welke ademhalingstechniek ook maar iets uithaalt bij zulke hoge temperaturen. Ik denk, jammer genoeg, ook niet dat onze globale, zelf aangewakkerde heetluchtstroom nog gekeerd kan worden , alhoewel de meesten van ons nog keurig de aangeleerde ademhalingsoefeningen doen in een prettig geklimatiseerde ruimte. Te heet is gewoon niet opwekkend. Hoe het ook zij, de ziekelijk verwende teerling werd te lang geleden door onszelf geworpen, de overbemeste pink met de kalfsogen verdronk zoals altijd ongezien, niemand om de put te dempen. Dat laatste geeft niet, want er was niemand meer.
Edith, morgen vertel ik hoe het afliep met gesus en boeddha.
Een warme groet,
Joseph
