Zeer Maagdelijke en Begenadigde Zuster van het Allerheiligste Kruishout van One & Only Lieve Heer Jezus Christus, de Eniggeboren Zoon van de Eniggeboren God in de Hemel,
Het moest een verrassing zijn dat ik naar buiten mocht. Een heerlijk dagje uit. Maar het was geen verrassing, al helemaal geen aangename. De afgelopen dagen slikte ik meer pillen dan normaal. 'Omdat het herfst wordt en jij daar soms nogal last van kan krijgen, Joseph, leek het de dokter wel goed je medicatie wat bij te stellen. Uit voorzorg.' De meeste pillen heb ik als een hamster uit de anus onder de neus gewurmd, een enkeling kwam via de anus mundi ter wereld. Je denkt toch niet dat ik al die chemicaliën slik? Dan kan ik beter water uit de Rijn bij Arnhem drinken.
De verplegers waren ook al een paar dagen kinderlijk opgewonden. Als ze op mijn kamerdeur klopten, dan deden ze dat net iets luidruchtiger dan normaal. Als ze tegen me spraken, dan vlugger dan anders. En als ze weer gingen, dan heette het ineens: 'Nog een fijne dag Joseph en slaap lekker want het is belangrijk goed uitgeslapen de volgende dag te omarmen.' Alsof ik ooit zin heb om welke dag dan ook te omarmen, laat staan een dag die nog moet komen. Bovendien is de beeldspraak idioot. Want hoe in godsnaam moet je je armen om een dag heen slaan als de dag geen zin heeft in jou? Dat is aanranding.
Verkrachting is een beter woord. Want elke ochtend komt er een nieuwe dag met je vrijen. Tegen je wil. Je wilt helemaal geen nieuwe dag leren kennen en zeker geen reeks van dagen. Maar al die ongeboren dagen willen jou wel leren kennen, jou wel omarmen. Je kunt gillen wat je wilt, roepen dat het niet consensual is, maar daar trekt zo'n dag zich niks van aan. De dag neukt je tot het je eindelijk lukt om voldoende afstand te nemen en aan iets heel andere te denken. Hier nomen ze dat dissociatie. Of je valt van uitputting in slaap terwijl de dag maar doorgaat met verkrachten. Soms neemt de avond of de nacht het over van de dag. De dag is het natuurlijk ook wel eens zat of moe gestreden. Dan verschijnt de avond en anders de nacht. Die neuken gewoon door.
Die groepsverkrachtingen zijn het ergst, maar omdat ze allemaal zo op elkaar lijken, kun je ze eigenlijk niet goed identificeren als individu. En dus gaan ze allemaal vrijuit als ze eenmaal voor de troon van god staan. Het is hetzelfde als voor mevrouwen die naar de politie gaan en zeggen dat ze verkracht waren door een groep mannen. Waarschijnlijk, aldus het blauw, gaf je 'aanleiding'. Vermoedelijk zei je niet duidelijk genoeg 'nee'. En als zo'n blauwe knoop je dan wel een keer gelooft, de authenticiteit van jouw verhaal niet in twijfel trekt, meestal geen kerels, dan vraagt zo'n jurk: 'Wie deed wat?'
We gingen naar een 'kunstbeurs' in 'het westen van het land'. Het idee kwam van Mijn Vriend en zijn vrouw, die meenden dat het goed voor me zou zijn eens echt buiten te komen. Het heeft ze veel moeite gekost de artsen te overtuigen. Het heeft de maatschappij een boel belastingcenten gekost, want vergaderen doe je niet zomaar en knopen doorhakken nog minder. Maar het mocht. De vrouw van Mijn Vriend kwam me dat persoonlijk vertellen: 'Joseph, er is een verrassing.' Ik zei dat ik er nieuwsgierig naar werd. 'Je mag naar buiten, Joseph. We gaan met de trein naar de grote stad. Maar wat we daar gaan doen is nog een verrassing.' Ik opperde dat mijn nieuwsgierigheid almaar groter werd. 'Nou,' zei dat mens, 'ik kan het bijna niet voor me houden, maar je vind het erg leuk, dat weet ik zeker.' Ik voelde dat mijn nieuwsgierigheid buiten haar oevers trad en over het land naar Gomorra liep. 'Nou,' zei ik, 'we gaan het zien. Een verrassing is alleen een verrassing wanneer men niets weet van dat wat komen gaat.'
Dat het zou uitlopen op een ellendige groepsverkrachting die tot diep in de nacht zou duren, had ik kunnen weten, maar ik drukte het weg. Die lui hier hebben me leren dissociëren. Gewoon aan iet anders denken. Edith, ze komen eraan. Ik denk om me sondevoeding te geven, want ik lig vastgegespt en weiger te eten. Misschien krijg ik een batterij pillen in mijn anus mundi. Kan ook best zijn dat ik moet poepen. Ik zou het zo gauw niet weten. Help me onthouden dat je ik morgen vertel over dat keeshondje waar ik op die beurs en heel tijd mee heb staan praten.
Help me onthouden dat ik van jou graag eens verneem of je ook wel eens een dag had die jou nam in plaats van dat jij de dag goed besteedde. Carpe diem. Bijvoorbeeld in Auschwitz. Of toen je in het klooster zat. Of toen je nog niet in je god geloofde. En ik wil nog iets kwijt over een boek dat ik herlas. Ja, ik mag soms weer een boek lenen uit de centrale mediatheek van de instelling. Ik lees nu 'Walging' van J.P. Sartre. Heb je dat boek ooit gelezen? Ik ben benieuwd naar jouw visie, maar wil ook graag zeggen wat ik ervan vond. Misschien gaat het dan wel over die lieve hond die ik ontmoet heb en over dat boek in enen.
Liefs jouw geliefde Joseph
