Heinrich Hoffmann (1885-1957)
Portret van Adolf Hitler met zijn hond Wolf
1923
U.S. National Archives [1]
Klinische hominide lycantropie of de mensachtige wolf
Omdat ik nog steeds niet goed weet of de onderhavige reeks van vier foto's nou uit 1923 is of uit 1925, blijft het gokken wat de gemoedstoestand van de meest getroebleerde ziel aller tijden op dat moment was. Zat Adolf, genesteld in de wulps erotische zetel, zich te verkneukelen over de aanstaande coupe, om een woord uit het vocabulaire van een vijand te gebruiken, of keek hij terug op de roemruchte ondergang van de Putsch? Dacht hij aan zijn nieuwste boek over oorlog en vrede, vooral veel oorlog, of voelde zijn linkerhand iets warm en ronds dat nader geëxploreerd en onderworpen diende te worden?
De makkelijkst op te lossen kwisvraag is die van de datering; ik moet dat nog doen, maar dat raadsel wordt vast opgelost. De vraag wat de man denkt is lastiger, eindeloos veel lastiger. Want wat denkt een eenvoudig mens die aan de avondlandse vooravond staat van vermoedelijk de grootste moordpartij uit de geschiedenis van het menselijk ras, een slachting waar hij zelf de grootste voorvechter was? Daarover hebben zich al zoveel veel intelligentere en beter belezen lieden zich gebogen dat het bekant verontrustend of beangstigend is dat een leek zich ermee bemoeit.
Dat is wel eens lastig vandaag de dag: waar je je als ignorant ook mee bemoeit, er zijn zoveel mensen die het beter weten, die er harder op gaan, die er veel langer voor hebben doorgeleerd, dat je al gauw iets stoms zegt, iets dat onwaar is en weerlegd kan worden. Dat geldt voor Hitler, dat geldt in nog hogere mate voor Jezus. Wat tegenwoordig ook best lastig aan het worden is is om je publiekelijk überhaupt ergens enigszins expliciet over uit te laten, want binnen geen tijd stikt je mailbox van de ongevraagde kost van een ander.
Wanneer mag een leek iets zeggen over de relatie die Jezus en Hitler met elkaar hadden? Ik was er niet bij, ik heb de oorlog niet bewust meegemaakt, maar nu ik bijna dubbel zou oud ben als Jezus, we nemen het getal 33, en Hitler meer dan een jaar heb overleefd, moest ik een bescheiden of onbescheiden mening mogen formuleren. Preciezer gezegd: Hitler pleegde tien dagen na zijn 56ste verjaardag in de bunker actieve euthanasie op zijn zwartste zelf, op zijn hoogblonde niet al te slimme Eva en op Blondi, zijn liefste en trouwste herdershond aller tijden, ik ben nu net 57 en moest de lelijkste schoenen maar aantrekken die mij wel het beste passen en dat is Jezus en Hitler, om een hopeloos droevig jeukwoord te gebruiken, met elkaar verbinden. Het is niet anders.
Wat ik vergeet te zeggen is dat mijn eigen vader op 16 januari jongstleden 93 werd, precies op de dag dat Hitler met 'Deutsche Bahn' arriveerde in hartje Berlijn, nog net 55 jaar oud was en keek in de spiegel van het ongeboren maar alvast kapotgeschoten en aanstonds geaborteerde 'Germania', fonkelnieuwe hoofdstad van het duizendjarige rijk. Noch die hoofdstad noch dat rijk werden ooit afgebouwd. Wat ervan resteert, ligt goeddeels beneden het huidige straatniveau, zoals alle voormalige duizendjarige rijken.
