Brieven aan Edith Stein #108 'Door de Israeli wordt genocide gepleegd op de Palestijnen'

 

Am I not a Sister to You?
No III
2024
mixed media on paper

 

 

BRIEF 108

aan Edith Stein 

'Door de Israeli wordt genocide gepleegd op de Palestijnen'

Joseph M. Heij 

Wolfheze

 

Lieve Edith,

Hoe vergaat het jou vandaag? Mag je in Birkenau, als je vrij hebt, ook brieven schrijven? Krijg je pen en papier zoals beloofd? Gezien het aantal brieven dat jij mij schrijft, kan een mens - wat is een mens? - denken dat ik niet je favoriete penvriendin ben, maar zo zoveelste of alleronderste. Dat mijn schrijfsels niet helemaal bovenaan je bucketlist van nog te beantwoorden epistels staat, maar ergens onderaan bungelen of zelfs helemaal onderaan de Jakobsladder hangen, ach, ik kan het wel begrijpen. 

Ik ben niet beroemd, heb geen of weinig stem, ben een man, 'een witte' zoals ze dat tegenwoordig noemen, ben van overspannen koloniale origine, van roomse en dus incestueuze huize, maar, zalig genoeg, allang afgeserveerd en tot op de Jakobsheup versleten. Het enige dat ik op mijn conto kan zetten is dat ik op mannen val, alhoewel dat in jouw oren wellicht erg exclusief en niet bijster inclusief klinkt, en dat ik werkelijk wetenschappelijk efficiënt uit de samenleving werd verwijderd. Waarop kan ik mij beroemen als het niet op Christus Jezus was? Maar ook daar beroep ik mij niet op, Edith. Sorry.

Die collega zei dus iets van: 'Door de Israëli wordt genocide gepleegd op de Palestijnen. Een blinde kan het nog zien.' 

Om het overzichtelijk te houden hebben we het nu even over de gebeurtenissen die zich sinds 7 oktober van afgelopen jaar, 2023, afspelen in de Gazastrook. - Jammer wel voor Joseph dat dat jaar voorbij is, was het een goed wijnjaar.  

Mijn vriend, als verziende, wist dat hij gelijk had en ging ambitieus verder: 'Maar, beste collega, je ziet toch wat er gebeurt in Gaza? Hoeveel slechtoffers daar vallen? Wat het IDF aanricht?'

'Laten we', stelde mijn vriend voor, bij het begin beginnen'. Zelf meende ik dat het ook om aantallen ging. Zes miljoen Joden is nog wel even iets anders dan twintigduizend Palestijnen.'

'Dat is dus jouw probleem: dat je de Joden stelt boven alle andere volkeren op aarde, waar ze ook wonen. Daarvan zijn de Palestijnen nu dus de dupe. Het gaat niet om de aantallen maar om de intentie.' 

'Snap ik helemaal,' antwoordde mijn vriend, om zijn collega met wie hij veel samenwerkt, ter wille te zijn, 'maar ten eerste zijn de Joden een containerbegrip net zoals de Palestijnen dat zijn. En wanneer het volgens jou niet uitmaakt om het aantal slachtoffers, waarom is de aanval van Hamas en andere terreurgroepen met exotische namen dan geen genocide? Leg mij dat eens uit.'

Je hoopt natuurlijk dat zo'n collega dan bij zinnen komt en ook dat genocide noemt, juist omdat het niet om aantallen gaat maar om intentie. Maar dat was niet zo.

'Allereerst...' opperde de bevriende collega met wie niemand ruzie moet zoeken omdat ie door mededocenten en door studenten op handen gedragen wordt, en ten tweede is ie, als ik het goed snap, vrij intellectueel, maar dat is nog niet zo'n probleem, wat het probleem is is dat ie zowat alles gelooft wat ie zegt. Als het uit zijn eigen mond komt is ie vaak aangenaam verrast hoe waar het is. Mijn vriend heeft daar minder last van, alhoewel bijna iedereen die lesgeeft aan de kunstacademie eigenlijk wel in aanmerking komt voor coaching. 

Maar Edith, troostrijke gedachte is dat de meeste mensen voor een beetje geestelijke hulp in aanmerking komen. Het grote probleem is dat bijna niemand zichzelf ziet als kwaadaardig of onnozel. Niemand ziet nog enig kwaad in zichzelf en bijna iedereen kan werkelijk aanhaken bij elke denkbare of ondenkbare discours. Maar er is wel een tegenstander, een vijand, die niet nadenkt, niet snapt wat rechtvaardigheid precies is. Gelukkig wel, want zonder vijand geen discours. 

Edith, ik geloof dat we weer eens gaan wandelen in de tuin die ik al zo vaak visiteerde. Als ik daarover klaag en vraag of we niet voor een keer buiten de omheining kunnen gaan wandelen, heet het: 'Joseph, je hebt alleen het hier en het nu. Denk vanuit je adem die in je onderbuik zit, want pas dan ervaar je de schoonheid van de natuur die altijd weer anders is.'

Liefs Joseph  

NB Ik zag een puttertje. Vroeg me af hoeveel vogelsoorten jij ziet waar jij nu bent.

Brieven aan Edith Stein #107 'Joseph, meng je niet in het huidige discours over Palestina'

 

Am I not a Sister to You?
No II (detail)
2024
mixed media on paper

 

 

BRIEF 107

aan Edith Stein 

'Joseph, meng je niet in het huidige discours over Palestina'

Joseph M. Heij 

Wolfheze

 

Lieve Edith,

Je zegt eigenlijk: 'Joseph, meng je niet in het huidige discours over Palestina, want het is een wespennest dat zich moeilijk laat verwijderen, tenzij met gif.' Bedoel je dat de hele discours zich niet laat verwijderen of dat je beter niet teveel tegengas kunt geven? Je bedoelt het goed hoor, dat weet ik; op jou zal ik nooit boos worden,  dat is beloofd. Maar je moet ook eerlijk zijn en Joseph niet teveel in bescherming nemen want hij staat zijn mannetje. Ik snap heus wel dat je naar hem kijkt als een kwetsbaar mens en dat doe ik ook. Maar laat hem zich toch uiten, laat Joseph zijn hart luchten. Misschien ziet hij het verkeerd en vecht hij tegen onneembare kastelen in de lucht of bestrijdt hij een doolhof aan gangen onder de grond die de mol, dat is zijn of haar of hen natuur, nou eenmaal onophoudelijk en lustig graaft omdat ie ook wel eens het daglicht wilde zien.

De titel 'De angst regeert – een gesprek over stilte in het Nederlandse kunstenveld' zou ik omdraaien: 'De stilte regeert – een gesprek over angst in het Nederlandse kunstenveld.' Misschien is het waar dat de meeste musea zich niet uitspreken over de oorlog in Gaza, maar gezien het aantal likes dat het artikel krijgt, valt het nog wel mee met de angst onder kunstenaars om zich achter de Palestijnen tegen de Israëli te scharen. Zou het niet ook, in de zin van eveneens,  waar kunnen zijn Edith, dat de musea bang zijn om zich pro Palestina uit te spreken en de kunstenaars tegelijkertijd bang waren om pro Israël te zijn? Of op zijn minst 'wat anders', mogelijk 'iets genuanceerder' denken over deze oorlog met zeven koppen? Snap je nu beter dat ik het omdraai? En snap je ook dat ze Joseph niet kunnen cancelen? 

Kregen jouw ouders van een of andere Oost-Europese oom soms ook een keer een matroesjka uit Rusland? Je weet wel, zo'n schattig souvenir van een bol houten vrouwtje in plaatselijke klederdracht, dat bij de navel in twee min of meer gelijke delen werd gesplitst. Die Joodse oom met hoed en tante met hoofddoek of pruik zaten zich te verkneukelen over de ignorantie van jouw ouders die maar niet goed begrepen dat het cadeau veel groter was dan ze aanvankelijk - ouderwets woordje - dachten. De oom met baard en hoed op het hoofd draaide met een typisch Joods gevoel voor superieure humor - een van de dingen waar andere volkeren zich al jaren aan ergeren - de romp van de beentjes en het onderstel af, zette het doorgekliefde met een triomfantelijke klap op tafel, - ook van hout, dus het geneerde een natuurlijk geluid, iets dat de natuurfreaks van tegenwoordig als biologische muziek in de oren klinkt, - en hield het volgende mevrouwtje, dat uit die eerste geboren werd omhoog als Moses zijn staf. Kun je je dat nog herinneren Edith?

Met een beetje mazzel hebben nieuwe generaties respect voor vorige generaties en spreken we van stilte, met nog meer geluk respecteren de jongeren de ouderen niet, weten beter hoe het zit, vestigen een fonkelnieuwe cultuur, en dan Edith, spreken we van angst. Misschien is het waar dat de musea, we hebben het nu even over de musea in mijn en jouw vaderland, lafaards zijn, maar of ze zich dan ook onmiddellijk allemaal achter de Palestijnen scharen weet ik niet. Ik hoop van niet. Ondertussen Edith, je bent vlug van begrip, is Joseph het poppetje in dat tweede poppetje, het derde. Waar die lieden die de Free-Free-Palestine-discours voeren op zouden kunnen letten is dat de angst niet alleen regeert onder musea, als dat al waar was, maar ook onder kunstenaars, die de gevoerde discours wellicht niet aanhangen en er anders in staan. Ik denk dat Joseph in dat profiel past, zij het dat hij niet bang hoeft te zijn noch stil. Joseph vreest niet voor zijn leven, integendeel, en de stilte van het tegengeluid bevalt hem niet. In welk land, zo vraagt Joseph zich af, leven we dat de ene matroesjka bang moet zijn voor de andere, vooral de grotere omdat die kan cancelen? Alsof er ook maar een enkel lid van homo sapiens is dat het hele overzicht heeft en derhalve mag oordelen over goed en kwaad, de levenden en de doden. Wie dat denkt, werpe de eerste steen, want die was god. 

Mijn vriend gelooft in god en is zo dom om op de kunstacademie een tegengeluid te laten horen. Nou vind ik niks mis met een tegengeluid, altijd doen, als je je maar aan de grondwet houdt, maar wel is er iets niet in de haak met het geloof in god. Het hele idee dat een god een stukje land aan een bepaald volk belooft is absurd. Want op dat stukje aarde woonden allang andere mensen en daar moet je een oplossing voor verzinnen. Maar de god van die lui die daar al woonden had nou net dat stukje aan een ander volk beloofd: zijn of haar of hen beloofde volkje. Edith, hierover ga ik verder niet in debat met jou of wie dan ook.

'Israël pleegt genocide in Gaza.' Nou, dat zinnetje is eruit gerold alsof het gesneden koek is. Dat zei een docent. Als een student zoiets zegt, dan vergeeft mijn vriend  het hem, haar of hen meteen. Immers, zij zijn nog jong en voor een voldoende bovendien afhankelijk van de docent van wie ze weten dat ie 'voor de joden' is. Dat is mijn vriend niet, maar dat vullen zij helemaal gratis in op jouw onbesproken cv dat daarna druk besproken wordt.

Mijn vriend: 'Ik dacht dat het bij genocide om heel veel mensen ging, dit zijn er maar een paar duizend. Bovendien komen die cijfers van de Palestijnse overheid.' Nou, dat had hij beter niet kunnen zeggen, want hij kreeg een enorme reprimande: 'Dat het een schande was zoiets te zeggen. Dat de aantallen er niet toe deden, dat het aantal doden wel degelijk klopte.' Je moet weten Edith, dat de oorlog toen nog maar zes weken oud was. 

'Maar die aanval van Hamas en andere roemruchte verenigingen, we moeten niemand tekort doen, iedereen wil vermeld worden, op 11 september of 7 oktober, ik weet het even niet meer, wat was dat dan? Geen volkerenmoord?'    

'Nee, natuurlijk niet. Weet je hoe lang het Palestijnse volk al wordt onderdrukt? Nou? Sinds 1948. Israel is een apartheidsstaat, altijd geweest, vanaf het begin, zoals Zuid-Afrika dat lange tijd was. Vind je het gek dat zij hun begrijpen. Zwarten begrijpen zwarten. Het gaat hier om onverholen wit kolonialisme.' Snap je Edith, dat mijn vriend toen vroeg om de defibrillator? Ik wel.  

Ik maak een einde aan deze brief. Ik mag nooit langer schrijven dan een half uur. Omdat de ervaring leert dat ik anders op hol sla, doordraai. Vandaar Edith, dat het in etappes gaat. Vandaar ook dat ik andere dingen in de muur metsel dan alleen deze veelal autistisch gevoerde discours die de naam discours lang niet altijd waardig is. 

Hou je taai, waar je ook bent. En gods rijke zegen,

Immer Jouw Joseph

 

 

 

 

 

 

 

 

Brieven aan Edith Stein #106 'De doctrine dat je het wit niet mag vernietigen belemmert de creativiteit'

 

 

 

 

Am I not a Sister to You?
No II
2024
mixed media on paper
77 x 56,5 cm

 

 

 

BRIEF 106

aan Edith Stein 

'De doctrine dat je het wit niet mag vernietigen belemmert de creativiteit'

Joseph M. Heij 

Wolfheze

 

Lieve Edith,

Op Youtube zag ik gisteren iets verbijsterends: een lange documentaire over een Joods-Amerikaanse arts c.q. wetenschapper die, niet eens zo lang na de oorlog, nou eindelijk wel eens een definitief antwoord wilde op de vraag in hoeverre een exemplaar van homo sapiens wordt bepaald door de uitverkoren genen die dat exemplaar had gekregen van een mama en een papa, of dat de omgeving waarin dat exemplaar opgroeit allesbepalend is. In de oorlog immers was dat onderzoek zo beloftevol gestart. Het gaat om gedrag, om cultuur, religie enzovoorts. - Een vervelende optie was dat het ook een mix kon zijn van beiden, genen en lenen, iets dat de zaak niet bepaalt opheldert, eerder nodeloos verduistert. 

Omdat jij vaak zegt dat ik te weinig vertel over wat ik aan het maken ben voor mijn vriend, zal ik je openbaren wat ik gisteren. Ik was aan het aquarelleren. Jij kunt dat nog een toffe techniek vinden en menen dat het ook een moeilijke techniek is, maar voor beiden gaat de zon niet op. Aquarelleren is anno 2020 een superouderwetse techniek geworden die geen zichzelf respecterend kunstenaar nog zou willen toepassen ware het niet dat de met waterverf gemaakte artefacten nog wel altijd gretig aftrek vinden onder een onrustbarend groot publiek. Aquarellen zien er vaak erg vrolijk en gezond uit. Dat komt omdat je de techniek dun moet gebruiken want anders zijn je napjes zo op en kon je beter andere verf nemen, dikkere, bijvoorbeeld acrylverf of tempera. Olieverf kun je op papier beter niet gebruiken, omdat je rare olievlekken krijgt net als op zee, of je moet het prepareren. 

Maar ja, er stond al wat op het papier en dus is prepareren ook niet zo handig. Want meestal grond je papier met gesso en die is zo weet dat je er niks mee opschiet als er al een beeld was. Ik hergebruik de weg gemikte, mislukte litho's van de prent die ik laatst drukte in Diepenheim. Heb ik je vast over verteld. Moet je even zoeken naar een brief van twee maanden geleden. Als je slim was dan legde je ze op chronologische volgorde en maakt er geen rommeltje van zoals ik en Vincent dat deden. De drukker wilde de misdrukken onder de eeneiige tweeling weggooien: die scheel keken, loensden, spraken met twee monden en degenen met een veel te grote neus. Ik zei: 'Maar Zaad, ik vind dat zonde, want zo entartet zijn die identieke tweelingen nou ook weer niet. Mag ik ze meenemen? Als het wat wordt, dan krijg je er ook een.'   

Moeilijk is aquarelleren niet, dat is een veel gehoord misvatting. Edith, iedereen denkt dat je de verf dun moet gebruiken en dat je het wit moet uitsparen, maar dat is typische flauwekul voor ideologische types. Het is waar dat je, als je dik schildert, snel nieuwe napjes moet bestellen, zoals Theo voortdurend nieuwe tubes olieverf kon kopen omdat zijn ongeduldige broer de verf veel te dik aanbracht en soms direct uit de tube op het canvas kneep. De doctrine dat je het wit niet mag vernietigen belemmerd de creativiteit. Bovendien leert mijn vriend de studenten op de kunstacademie dat je 'net zoveel witten hebt als zwarten' waaruit volgt dat je, als je het wit uit de mond van de napjes spaart, je maar een enkele soort wit hebt, die van het papier. 'De techniek zuiver houden' klinkt mij rigide in de oren. Dat je het weet Edith. Mocht je waterverfnapjes bij de hand hebben: gewoon je gang gaan, je gevoelens uiten en basta.

Die Joods-Amerikaanse wetenschapper wiens naam ik echt niet heb onthouden - ik zal later een noot toevoegen - had speciale interesse in eeneiige twee- en drielingen die wees waren, ter adoptie werden aangeboden, te vondeling werden gelegd, vaak in een mandje, niet elke een apart mandje, of uit huis werden geplaatst. Omdat ie zelf Joods was had hij met Joodse organisaties en weeshuizen de beste contacten. Je snapt wel dat die organisaties te goeder trouw waren en meenden dat deze netjes uitziende, in gedrag zeer voorkomende en empathisch ogende wetenschapper niet door hadden dat hij al die twee- en drielingen uit elkaar rukte en in zoveel mogelijk verschillende milieus wilde onderbracht. Want alleen dan kon je goed zien, wetenschappelijk meten, of die wezen nu volledig bepaald werden door hun nieuwe omgeving of dat ze zich, ondanks dat zo groot mogelijke verschil in milieu, toch identiek zouden gedragen. Uiteraard kreeg niemand te horen wat er achter het beminnelijke gelaat van de man schuilging.

Feitelijk zette deze Joodse wetenschapper het werk voort dat Joseph Mengele zo voortvarend was begonnen in jouw Poolse kamp. Toen het kalf al lang en breed verdronken was, de meeste proefdieren dood of voor hun leven beschadigd, kwam aan het licht wat de goede man had gedaan en werden zijn Twin-Publications - zo noem ik die Edith - verboden. Je mag ze ook echt niet gebruiken in een onderzoek naar nature or nurture. 

Een en ander bracht mij op het idee om te kijken of ik de tweeling-aquarel 'Am I not a Sister to You?' in kan zetten voor de wetenschap. Als het ware kan doneren om deze wetenschappelijk gezien gewichtige zaak weer net ietsjes verder te zetten. Het idee is om deze eeneiige tweeling, die uit een Joodse moeder en een Palestijnse vader werd geboren, kort na de bevalling uit elkaar te halen. Ik denk dat de moeder bij de bevalling in de kibboets in zuidelijk Israël overleed en de vader die in Gazastad werkte per abuis werd gedood door een in de drukke binnenstad verdwaalde granaat of door een spontaan afgevuurde kogel. Ze willen nog onderzoeken of het dodelijke projectiel klein was of groot, van links kwam of van rechts, van Hamas of van het IDF, gemaakt door Iran of de USA. Ik denk dat Rosa in de Gazastrook werd opgevoed en Edith in Tel Aviv. Hoe ze daar precies kwamen, weet ik nog niet. Wat ik wel weet is dat het volmaakt geloofwaardig moet zijn omdat het anders geen wetenschap is. 

Mocht jij frisse ideeën hebben hoe ik deze casus moet aankleden, dan hoor ik dat graag. 

Liefs en tot schrijfs,

Jouw Joseph  

 

 

 

 

 

Brieven aan Edith Stein #105 'Een plakkertje dat tegenwoordig overal wordt opgeplakt'

 

Am I not a Sister to You?
(From One Generation to the Next No I)
2024
mixed media on paper
77 x 56,5 cm

 

 

 

BRIEF 105

aan Edith Stein 

'Een plakkertje dat tegenwoordig overal wordt opgeplakt'

Joseph M. Heij 

Wolfheze

 

Lieve Edith

Vind je het goed dat ik, nu ik mij op jouw verzoek van mijn meest empathische kant heb laten zien,iets zeg over het woordje genocide? Of is het nog te vroeg? Vind je het nodig dat ik in het op de oude en de nieuwe sociale media meest uitgebate leed op aarde tevoorschijn roep of kan het er mee door? Wat ons middels een vorm van neo-minimalisme aan beelden dagelijks en in enorme, bijna Amerikaans grote en zeer eenzijdige porties ellende wordt aangeboden, valt niet goed te digesteren. Dat het Lijden, dat vanaf het begin van god komt, zeg maar onmiddellijk na de oerknal, of er allang en breed werd ingeschapen, om te huilen is, zo onmenselijk dierlijk en zo godloos diep moet zijn, is naar mijn smaak het grootste raadsel van het heelal. 

 

Toevallig weet ik dat de aliens zich ook zorgen over ons maken en anders wel de engelen die tegenwoordig polulairder zijn dan hun werkgever, zoals Kamala Harris nu een stuk populairder is dan Jo- mijn naamgenoot - Biden. In andere sterrenstelsels zijn ze veel verder dan wij van homo sapiens. Voor de helderheid: knap zijn ze in onze ogen bepaald niet. Meestal hebben ze een grijze kleur, anorexia-achtige armpjes en beentjes - ik denk dat dat komt omdat hun exoplaneet een stuk kleiner is dan onze exoplaneet, in hun ogen is de aarde dat - een veel te groot hoofd en een belachelijk seksloze mond, amper een neus, wat ik wel mooi vind, en geen zichtbare oren. Maar, al hebben ze hun uiterlijk bepaald niet mee, wetenschappelijk en technologisch en spiritueel gezien zijn ze veel verder dan wij. Heel veel verder.

Via reverse engineering proberen de grootmachten der aarde al meer dan honderd jaar lang de wetenschap die achter de ziekmakende technologie der aliens zit na te bootsen en te begrijpen. Lukt geloof ik nog niet al te best, want anders werd die in een beetje conflict toch wel ingezet. Bijvoorbeeld door Rusland in Oekraïne of door de Chinezen in de vele wateren rondom Taiwan en anders wel door Hamas om Israël te vernietigen. Ik weet dat bepaalde lobbyisten nu denken: 'Joseph, nu laat je je kennen, nu weten we genoeg.' Ik bedoel dat sommigen die naarstig naar een aanleiding zochten om Joseph M. Heij te cancelen er nu eentje menen te hebben, maar dat is niet zo. Ze moeten even door de taaie stof, over god, heelal, E.T's enzo heen bijten en dat doen ze niet graag. Hun spiritualiteit beperkt zich tot het bevrijden van het meest uitverkoren volk op aarde waarop genocide wordt gepleegd door het lang en breed meest uitgekotste volk op aarde. 

 

Wil je dat ik hier ook een voetnoot aan wijdt, Edith, of een paar noten? Officieel hoef je volgens mij geen bronnen te vermelden wanneer je iemand een brief stuurt. Ik bedoel, Joseph kan wel aan de gang blijven om alles wat hij aan Edith schrijft van noten te voorzien die je kon verifieren. En als hij dat deed, dan werden het in de meeste gevallen linkjes naar een bepaalde pagina op een bepaalde website. En jij hebt helemaal geen internet, of in ieder geval geen bereik zoals in Birkenau. En ook heb je gelijk dat het nog maar de vraag is of je in een interview dat voor het web wordt uitgeschreven verplicht bent om noten te plaatsen. Jij zult dat beter weten dan ik, Edith, want ik studeerde alleen maar Nederlands aan de Uni in Nijmegen, jij leerde veel langer door en moest zo nodig de teksten van Husserl redigeren en van voet- of eindnoten voorzien. Dat lijkt me zonder computer en internet een behoorlijk vervelende en tijdrovende rotklus. 

 

Moet je nagaan Edith, jij ging even naar de wc en ik heb de definitie van het woordje genocide al: 

 

"Deze conventie definieert in artikel 2 genocide als: een van de volgende handelingen, gepleegd met de bedoeling om een nationale, etnische, godsdienstige groep, dan wel een groep, behorende tot een bepaald ras, geheel of gedeeltelijk als zodanig te vernietigen door 'het doden van leden van de groep; het toebrengen van ernstig lichamelijk of geestelijk letsel aan leden van de groep; het opzettelijk aan de groep opleggen van levensvoorwaarden die gericht zijn op haar gehele of gedeeltelijke lichamelijke vernietiging; het nemen van maatregelen, bedoeld om geboorten binnen de groep te voorkomen en het gewelddadig overbrengen van kinderen van de groep naar een andere groep." [1]

Het is waar dat ze op de uni verbieden om Wikipedia als bron te gebruiken, maar wat kan het schelen. Helemaal onderaan de betreffende Wiki-pagina vind je namelijk als vanzelf een noot die uitlegt waar je de bron kunt vinden. 

 

Wist je trouwens dat die term voor het eerst werd gebruikt kort na de oorlog, ik bedoel de oorlog tegen het Nazisme? Dat het de Pools-Joodse rechtsgeleerde Raphaël Lemkin was die er kort voor het einde van de oorlog, zeg in 1944, mee op de proppen kwam op kort voor het naoorlogse Neurenberg-tribunaal? Kun je allemaal vinden op Wiki, maar controleer de info liever wel, want je weet maar nooit. Jammer dat je die processen niet hebt meegemaakt. Tragisch ook dat je uit eigen ervaring wel weet wat een genocide is maar het etiket niet kende. Geen naam voor iets gruwelijks is net zo erg als een moord zonder lijk. 

 

Heb je de film Dumbo kunnen zien toen die uitkwam? Toen was je er nog wel hoor. Misschien was je bij de Duitse of Nederlandse première? Kreeg je het als verjaardagscadeau van de familie of van de blonde Hollandse nonnetjes? Per slot van rekening kwam de film een dag of tien na jouw vijftigste verjaardag uit, een heel mooi cadeau. Of draaide de film op last van Joseph Goebbels - alweer een naamgenoot - niet in Europa? Ik moet dat preciezer uitzoeken of, dat kan ook, jij moet mij een en ander ophelderen. Jij bent mijn primaire bron. Schrijf me wat vaker.

In ieder geval: de joden kregen de twijfelachtige eer om voor het eerst gedoopt te worden in de naam van het 'genocide-etiketje', een plakkertje dat tegenwoordig al wel heel snel overal wordt opgeplakt. Omdat jij meer weet over genocide dan ik, er iets van hebt meegemaakt, zou ik jou graag horen. Reageer liefst snel want ik in de zomervakantie schrijf ik altijd erg graag.

Liefs Joseph

[1] https://nl.wikipedia.org/wiki/Genocide