maandag 22 juli 2024

Brieven aan Edith Stein #102 'Mededogen met zwakke zielen is iets voor dolende zielen'

  

 

Dumbo's Broken Tusk
mixed media on paper
30,3 x 46,5 cm 

 

 

 
BRIEF 102
aan Edith Stein 
'Mededogen met zwakke zielen is iets voor dolende zielen'
Joseph M. Heij 
Wolfheze 
 
 
Lieve Edith,
 
Hopelijk vind je het niet erg dat er ook genocide wordt gepleegd op andere volkeren? Ik bedoel niet te zeggen dat jij een voorstander was van genocide. Dat wilde ik met dit zinnetje, denk ik, niet zeggen, maar ik weet dat tegenwoordig alles uit zijn of haar of hen verband wordt gerukt en dus ook teksten waar de zinnen logisch op elkaar lijken te volgen, als het ware en op het oog op een natuurlijke manier uit elkaar voortvloeien alsof er in de werkelijkheid cohesie zit.  Edith, je weet het: teksten die geen zinnige logica bevatten kun je plunderen, omdat de volgorde van die zinnen, hun oorzakelijke verband, er schijnbaar niet toe doet. 
 
Ik meen te begrijpen dat de zinnen uit dat gesprek waar ik gisteren uit putte, redelijk logisch-consistent uit de kosmos tot ons kwamen, maar ons brein krijgt foutmeldingen als niet goed wordt uitgelegd wat de discours met de gehanteerde begrippen bedoeld. Want dan gaan de op elkaar volgende zinnetjes - al lijken die te staan als een betonnen huis op een betonnen fundering - alras behoorlijk zweven. - Alras is een ouderwets woordje Edith, archaïsch Nederlands bijna; gebruik het niet te vaak. - Zoals de gebouwen in dat ene gebied in Turkije waar een paar jaar geleden zo'n nare aardbeving was waarbij schrikbarend veel mensen stierven, omdat zelfs solide ogende gebouwen bij een beetje beving al wilden instorten. Nu het kalf verdronken is, zoekt de Turkse overheid naar de schuldigen; laat maar zitten. Als ik jou goed begrijp, dan wil je liever dat ik het verhaal over de kleiclub afmaak?    

Volgens mij was ik als laatste aan de beurt, maar misschien ook niet. Kan best dat het bespreken van het werk van een paar zwakke zielen op losse schroeven kwam te staan, niet meer plaatsvond, maar erg is dat niet. Van mijn huis-tuin-en-keuken-filosoof Friedrich W.N., begreep ik allang dat je zwakke zielen niet langer aan het woord moet laten dan strikt noodzakelijk. Ik vind het knap dat Donald J.T. de armen van geest, waaronder Joseph R.B. - mijn rooms-katholieke naamgenoot - zonder enige terughoudendheid of gene de uitgang van de deur of de toegang tot de hellemond weet te wijzen. 
 
Waarom zou een geschikt mens er langer dan nodig is omheen draaien dat een opponent weliswaar zalig is maar behoorlijk onnozel? Trump deelt zelfs zijn beste vrienden die niet optimaal presteren, nadat ie hen heeft zalig verklaard, zeer terecht de genadeklap uit. Alleen met lieden die zichzelf in de spiegel herkennen als Übermensch kun je zinnige afspraken maken om de wereld een flink stuk beter te ordenen. Mededogen met zwakke zielen is iets voor dolende zielen die geen helderder doel voor ogen staat dan de zwakzinnigen bij te staan. 
 
Juf Bea - ik houd het neutraal - kon niet om Josephs bijdrage aan het creatieve proces heen en vroeg aan het aanwezige publiek -noem het gerust 'de kijker' - wat Joseph eigenlijk wilde zeggen met zijn enorme, raadselachtige beeld? 

'Ik denk niet dat het een wolk is,' zei een pas opgenomen lotgenoot die Joseph nog niet kent: 'Hij heeft zich niet aan de opdracht gehouden.'

'Joseph houdt zich nooit aan een opdracht,' antwoordde iemand die te nieuw is om te willen leren kennen. 'Hij luistert slecht.'

Iemand die Joseph langer kent dan vandaag reageerde onmiddellijk: 'Of Joseph slecht luister weet ik nog zo net niet, maar een opdracht gewoon eens zonder morren of gedoe uitvoeren is heel wat anders.' 

'Probeer niet te oordelen,' zei juf, 'probeer alle rondtrekkende vooroordelen omtrent Joseph even te parkeren, alsof niet jij hier nieuw bent maar Joseph. Probeer gewoon hardop te kijken. Wat zie je?'

'Ik denk,' zei de Palestijn, 'dat Joseph een dunne fallus heeft willen maken met twee enorme ballen eronder. Dat is wat ik zie. Alleen dat andere slurfje of slangetje kan ik niet goed plaatsen.'   

'Dat je dat zegt,' Youssef, 'vertelt ook iets over jou. Kun je daar iets over zeggen?'
 
'Nee hoor,' wist Yous, 'nee, het zegt niet over mij, en of het iets over Joseph zegt weet ik ook niet. Ik denk dat hij eerder iets over het hele gebeuren van de kleiclub wil zeggen. Of niet Jo?'   

Het ontroerde mij Edith, dat mijn Palestijnse buurman, die is opgevoed met een boek waar een mens geen spelt tussen kan krijgen het opnam voor een buurman die ook is opgevoed met een boek waar je geen spelt tussen kon krijgen.

Ik zei: 'Juf, voor we nog langer hardop gaan kijken, wil ik graag zelf iets zeggen over het beeld. We hebben nog maar een kwartier en dan wil je naar huis om zelfgemaakte linksdraaiende vegan-yogurt te maken. Ik zie de bui al hangen dat iedereen uitgebreid mag uitleggen wat ie bedoelde met de anorexiawolk van niet weten en ik kwam niet meer aan de beurt. Mag ik?'

Morgen Edith, ik zweer het je, maak ik het verhaal helemaal af. Zelf vind ik het ook vervelend dat er steeds iets tussenkomt.

Liefs maar weer,
Jouw Joseph