Gnädige Schwester Teresia Benedicta vom Kreuz,
Beste Edith,
Sorry dat ik je opnieuw schrijf, zonder dat ik een antwoord van jou heb afgewacht. Ik snap dat je denkt: ‘Wat wil die man?’ Ik kan je verzekeren dat mijn motieven zuiver zijn. Dat weet je natuurlijk nooit, maar zuiverder dan ze zijn krijg je ze niet. Ik geef toe dat ik liever naar een foto van je kijk op jonge leeftijd en zonder die vreemde outfit die je later droeg. En zowat niemand hangt een foto op van een lijdende medemens, eentje gemaakt in het ziekenhuis of op het doodsbed.
Jullie nonnen doen dat wel trouwens, afbeeldingen van zielige types bekijken en erom huilen. Allereerst hebben jullie je Lieve Zoete Jezus. Als lief blond kind in een witte jurk, als in het beloofde land rondtrekkende leraar, alweer in een lange witte zomerjurk en nu met blonde of donkerblonde haren en een klein baardje, heel bevallig allemaal, een meester die dol is op kinderen, die hij ‘tot zich’ laat komen zoals dat vroeger o zo mooi heette. Maar jullie kijken ook elke dag naar die man in al zijn doodspijn en dat vind ik raar. Ik hoop dat je snapt dat ik de voorkeur geef aan een mooie, jonge en serene Edith?
Mag ik nog iets zeggen over je uiterlijk, ik bedoel je gezicht? Ik vind het er helemaal niet Joods uitzien. Ik dacht dat je Française was. Je ziet er noch Joods noch Duits uit. Weet je zeker dat je Joods bent? Tegenwoordig kun je tests laten doen en dan komen mensen erachter dat hun vader helemaal hun vader niet is - zelden dat hun moeder de moeder niet is.- Ook kan het zijn dat je moeder helemaal niet Joods was en dat tikt eindeloos veel harder aan dan de vader. Ik ken een Joodse meneer die het rot vindt dat zijn kinderen niet joods zijn omdat zijn vrouw niet Joods is. Je vader, Edith, ziet er echt wel Joods uit maar je moeder niet bepaald.
Dat ik eventjes naar je uiterlijk en komaf keek, moet je me maar niet kwalijk nemen. Ik ben daar nogal mee bezig, niet met mijn eigen uiterlijk, want daar kijk ik bijna nooit langer dan een seconde of drie per dag naar. Wel met mijn innerlijk, want daar kijk ik op een dag slechts drie seconden niet naar. Dat lijkt me gezien de omstandigheden waarin ik zit ook wel logisch. Wanneer je zowat elke dag wel een geestelijk verzorger spreekt, psychiater, psycholoog, therapeut, en ze nemen je steeds de meest krankzinnige tests af, dan ga je als vanzelf nadenken over wie je bent en, erger nog, waarom je bepaalde dingen steeds herhaalt die zowat niemand anders herhaalt.
Je hoeft van mij niks uit te leggen over dat Joods Duitse bloed van je. Dat geloof ik wel, het maakt me geen zier uit. Wat ik niet goed kan geloven is dat jij eerst orthodox-joods wordt opgevoed, daarna filosofie studeert en atheïst werd en dan ineens weer rooms-katholiek... Dat begrijp ik niet. Sta je om die reden op het web onder het kopje 'Hedendaagse Hakketesses'? Zelf ben ik allang helemaal klaar met dat geloven in god en jezus en maria. Ik ben er in de loop van de puberteit zwaar allergisch voor geworden, neem me niet kwalijk. Maar jou wil ik wel leren kennen.
Bid maar veel voor me, want mijn ziel reist van de ene galaxy naar de andere en blijft nergens langer hangen dan strikt noodzakelijk is. Ik mis mijn bloed niet, ik mis mijn bodem niet en dus mis ik geen enkele plek, geen enkel mens. Wel denk ik dat ik de rust mis; ik voel me vaker opgefokt dan niet. Laat ik nog dit zeggen: ik hoop echt dat je reageert, maar zou het ook snappen wanneer je te druk bent of geen zin hebt om te reageren. We zijn vreemden voor elkaar, maar ik zag dat liever niet.
Een warme groet,
Joseph Heij
