.jpg)
Zeer Genadige en Gezegende Theresia van het Kruis,
Die Spaanse Avila van jou was ook een 'Genosse', dat zegt tenminste dat zwaar beduimelde boekje van de tuinman. Haar vrome Joodse ouders moesten zich wel bekeren tot het 'Ware Geloof', dat is het katholieke geloof, zegt ook Reve, want anders hadden ze een probleem. Wat die Spanjolen precies uitvraten met onwillige of stronteigenwijze Joden weet ik niet, maar veel goeds hadden ze vast niet voor dat soort weigeraars in petto. Misschien waren ze wel wat op dezulken aan het oefenen, voor de strijd tegen de boreale ketters uit hun noordelijke koloniën. Zoals de Russische soldaat heeft kunnen warmdraaien in Syrië en Tsjetsjenië, voordat hij met gemak Oekraïne ging veroveren, zo ook oefenden de Spaanse Mutsen alvast op mosselmannen en christusmoordenaars.
Het boekje met uiterst lelijke omslag heet 'Ik ben van U'. Nou ja, de schrijver slaat de spijker op de kop, want je kunt toch moeilijk nee verkopen aan een luie dikke priester, of koopman, die een Spaanse musket tegen je slaap drukt? Ik zou ook zeggen: 'Ik ben van U, ik kan niks anders.' Wanneer bijvoorbeeld Isis de baas werd in ons huis, en in de tuin, dan zou ik geen moment aarzelen me gewonnen te geven. Ik zou zeggen dat ik er helemaal voor ga, voor dat ware geloof. Waarom gekruisigd of onthoofd worden? Om helemaal niks?
Of onze tuinman dat boekje nou zelf las of dat het eerder zijn vrouw was, dat weet ik niet. Godsdienst is iets voor vrouwen, zoals wetenschap mannen aanspreekt. Mijn Vriend is een uitzondering. Hij leest veel van dat soort boeketreeks-spiritualiteit, maar ik zou hem ook eerder een vrouw noemen dan een echte man. Had ik al gezegd, Edith, dat hij binnenkort kom? Hij is toch een van de zeer weinigen die mij nog bezoekt en tegen een stootje kan. Want natuurlijk krijg je een stootje wanneer je in Wolfheze uit de trein stapt. Het bos is altijd mooi en rustgevend, alhoewel een stadsmens beter niet alleen kan gaan wandelen. Zeker niet hier. Het stikt hier van de gestichten en sommigen hebben niet eens een hoog hek. De cliënten lopen gewoon in en uit, dat heet humaan. Waarom wij dan wel een hoog hek en camerabewaking hebben is me een groot raadsel. Want zo gevaarlijk zijn we niet allemaal.
In heel het zwaar beboste dorp is trouwens geen enkel gebouw met zeven verdiepingen, dus een trappenhuis met een heilig aantal traptreden zul je niet vinden. Latere mystici dan Avila maakten er voor het gemak trouwens drie verdiepingen van. Volgens mij was dat omdat anders niemand zich er nog ooit aan zou de mystiek trap te beklimmen. Je kon nog beter de Himalaya beklimmen. Daar zijn tegenwoordig lange wachtrijen voor en je haalt het gewoon als je genoeg betaalt. Dat soort puissant rijke avonturiers koopt de spirituele hemel voor een habbekrats zoals de middeleeuwer zijn rijke verzameling aflaten kocht. Heb je die foto's wel eens gezien Edith? Van die lange rij wachtenden, vlak onder de top van de Everest? Wat een klucht, wat een intens spirituele ervaring. Gelukkig verdienen die sherpa's tegenwoordig tenminste ook boven modaal.
Ik vind het altijd leuk wanneer Mijn Vriend me komt bezoeken. Tenminste, het eerste uur. Want dan gaat het over de gewone dingen van het leven koetjes en kalfjes. Over de natuur, het naderende einde van het milieu, de al dan niet dramatische ontwikkelingen in de beeldende kunst, over muziek en literatuur. Jammer dat hij niet van voetbal houdt zoals ik. Ik ben een aanhanger van Feijenoord. Waarschijnlijk omdat die stad in de Grote Oorlog de grootste klappen kreeg. Vaak hebben we het ook over seks, iets waar we allebei dol op zijn. Maar waar hij tenminste een vrouw van vlees en bloed heeft, die je echt kunt aanraken, moet ik me bedienen van de verbeelding en de spaarzame hulpverlener die ik kan velen.
De vrouw van Mijn Vriend vindt het helemaal niet goed dat ik het zo vaak over religie heb. Ze denkt dat hem dat klanten kost, dat hij beter af was wanneer hij die shit links liet liggen, beter nog, dat ik er niks meer over zei. Maar Edith, zoals al eerder gezegd, ik heb niks met religie en al helemaal niet met dat katholiek geloof van jullie, maar Mijn Vriend houdt er nooit over op. En dat is heel vervelend. Na pakweg een uur, we kunnen de klok erop gelijk zetten, vindt hij steevast een bruggetje naar zijn demonen. Kleine Trojaanse paardjes plaats hij in mijn brein en voor ik er erg in heb gaat het weer over God en jouw Jezus en over de Heilige Maagd, die ik persoonlijk nog het aardigst van de drie vind.
Wat het zo tragisch maakt is dat Mijn Vriend nooit veel verder komt in het trappenhuis dan de eerste verdieping. Dat is die van de versterving, precies zoals in het boeddhisme. Alle verlangens zijn een illusie en kerkeren de ziel die alleen gelukkig, of zalig zo je wilt, kan worden wanneer die de god kan zien die geen hechting kent. Soms denkt hij, Mijn Vriend, dat hij, na lang zwoegen, een of twee verdiepingen hoger is gekomen, maar dat was niet zo. Hij komt dan heel vrolijk en spiritueel binnen; ik kan het aan zijn gezicht zien dat het weer zover is. Hij kan zich op dat soort dagen geeneens een uur gedragen. Binnen het uur komt hij aanzetten met zijn kersverse inzichten. Gatverdamme. Maar sneu is het wel.
Volgende keer dat ik je schrijf Edith, zal ik vertellen waarom die zeven treden van de mystieke onthechting me zo enorm doen denken aan de Twin Towers in New York op nine eleven. Nu ga ik wandelen en de tuinman zoeken, want ik denk dat zijn vrouw dat boek onderhand wel terug wil hebben. Vertel volgende keer wat meer over jezelf, bijvoorbeeld over het huis waarin je nu woont en op welke verdieping. Over het uitzicht uit het raam, want dat is belangrijk. Wat zie je allemaal als je naar buiten kijkt?
Liefs Joseph
NB Wil je eens kijken welke collage jij zou kiezen om een Toyobo van te maken, als je Mijn Vriend was? Welke bijvoorbeeld krijgt de meeste likjes en is dat dan ook het beeld dat het best verkoopt?
