Beste Penny,
Het is waar dat ik best eenzaam ben, dat heb je goed gezien. Maar dat ligt niet echt aan mij; dat is meer omdat ik niks mag, omdat ze me van alles en nog wat verbieden. Met de meeste lui hier in huis valt niet te praten, noch met de cliënten noch met die arme hulpverleners die te weinig betaald krijgen om zich eens echt in een medemens te verdiepen, maar ook weer net iets teveel om zich echt zorgen te maken over hun wegkwijnende kroost.
Alleen de tuinman is wel aardig, ik zal hem eens vragen of hij dat kruid van jou kent en of hij het ook in de tuin weet te staan. Misschien dat hij een stengel voor me wil afbreken en ik er jouw thee van kan maken. Moet je me nog wel even zeggen hoe het precies werkt. Gaat het om de blaadjes of de bloemetjes? En moet je die eerst drogen of kun je ze levend en wel in het kokende water hangen. En gillen ze dan net zoals varkens gillen die levend maar onwel in kokend water worden gegooid? Misschien dat jouw thee ook wel werkt tegen de monsters in mijn hoofd? De foetussen blijven zich maar ontwikkelen alsof ik eierstokken heb in plaats van gewone hersenen.
Wil je me eens een foto van jezelf sturen Penny? Liefst eentje waarop je niet te jong bent maar ook niet te oud. Eentje waarop je al wel kunt zien dat je geleden hebt maar ook weer niet te erg, zoals bij de hakketesses waar ik me nu in verdiep. Want ik vind het lastig om het midden te houden tussen de paradijselijke onschuld in de glanzende ogen van het kind en het uitgebluste vuur in de ogen van gezegende martelaars. Als je geen zin hebt om me een foto te sturen, iets weerhoud je, of je kunt geen geschikte opname vinden, dan bedenk ik jouw gezicht zelf wel, zoals ik bij Awa ook wel moest doen, omdat zij noch een naam heeft, noch een gezicht.
Het 'Zuurgezicht' bevalt me steeds minder. Ik vind het naar om zo'n mooi gezicht zo in de vernieling te helpen. Ik weet wel dat ik het niet heb gedaan, voor zoiets barbaars zit ik echt niet in een gesloten afdeling, dat is om heel andere redenen. Ik genees gezichten liever dan dat ik ze vermink. Digitale gezichtscorrecties vind ik zeer troostrijk. Ik voel me dan soms net een heel handige plastische chirurg die de dood en de pijn uit een gezicht kan halen, zoals de Jezus van Edith dat zo goed kon toen hij rondtrok door het Heilige Land.
Hartelijks,
Joseph
