dinsdag 7 juni 2022

Brieven aan Joseph Heij #Penny1 'Troost zoeken bij een heks'

 

 

BRIEF 1 aan Joseph Heij
'Troost zoeken bij een heks'
Pennyroyal 
The Woods, onbekende locatie

 


Beste Joseph M.

 
Vergeef me als ik ongevraagd deze brief aan je stuur… maar het valt te
verwachten dat er ongevraagde reacties komen wanneer je jouw brieven
publiceert op het web. Ik moet altijd een beetje grinniken als ik die
term hoor; World Wide Web.
 Alsof de mens de eerste levensvorm is geweest
die iets dergelijks gecreëerd heeft, terwijl we in een wereld leven waar
alles verbonden is en diezelfde mens rondstapt op een aarde waarin zich de
meest complexe verbindingen bevinden… wortelsystemen die zich over
kilometers uitstrekken en die informatie uitwisselen op een manier die
voor de mens nog steeds bol staat van mysterie.
Wist je dat de voorouders van de planten geen wortels hadden en het de
schimmels waren die hen aan wal hebben geholpen? Anders waren al die
machtige bomen er niet geweest en was er enkel groen slijm in een
eindeloze zee.

Het doet met verdriet, de wetenschap dat jij je eenzaam en onbegrepen
voelt en dat je als kind in een instelling belandde omdat jouw anders-zijn
blijkbaar als iets gevaarlijks werd gezien. (Voor wie? Voor jou of voor
jouw omgeving?)
 Geloof me, ik weet hoe het voelt om de ‘ outcast’ te zijn,
ik heb niet voor niets gekozen voor dit pseudoniem: “Pennyroyal”, een
onbegrepen kruid waarvan de moderne mens de kracht niet (meer) kent.

Dat WWW dus, daar zat ik vandaag weer eens op. Het bereik is hier nogal
slecht dus ik weet nooit wanneer er internet is. Ik zal binnenkort de
bomen rondom mijn huis weer een stukje moeten bijsnoeien zodat ze het
signaal niet tegenhouden. Afijn, ik zat te staren naar een kaart waarop
precies staat waar ik mijn beroep in openbaarheid uit kan oefenen en waar
niet (of enkel binnen bepaalde criteria).
Globaal gezien is het 50/50, maar gezien de huidige verschuivingen in de
VS kan die verdeling weleens flink veranderen. Het idee alleen al geeft
stress. Stress is als een vergif, het verlamt je.

“During the witch-hunt contraceptions were referred to as ‘sterility
potions’ or ‘maleficia’ and it was assumed that women were the ones who
administered them”
-
Silvia Federici

Vroeger luisterde ik naar Nirvana, ik was twaalf en mijn beste vriendin
liet me de stem van Curt Kobain horen. Even was ik helemaal bezeten door
deze muziek en al gauw volgden er meer.
Ik kreeg een vriendje die blowde en veel naar punk en oude psychedelische
rock luisterde en ik deed mee, in eerste instantie alleen met muziek
luisteren en niet met blowen. 
Ondertussen belandden mijn vriendin en ik in
een nogal extreem clubje christenen, maar dat hadden we in eerste
instantie niet door. We hadden boeiende, pseudofilosofische gesprekken en
toen ze ons een documentaire over magie lieten zien was ik razend
enthousiast totdat de toon 180 graden draaide en alles wat met heksen en
magie te maken had werd afgekeurd als ‘des duivels’. Ik distantieerde me
maar mijn vriendin werd vervuld van de heilige geest en op een dag
vernietigde ze in één keer al haar ‘satanische’ cd’s, óók die van Nirvana.
Ze liet mij weten dat de hele club voor mij aan het bidden geslagen was
omdat mijn vriend een gezant van de duivel zou zijn. Deze informatie werd
overigens ook per brief gedeeld aan alle ouders van de jongeren die in de
ban van dit clubje waren gekomen. Mijn ouders kregen geen brief.

Kurt Cobain zong;


"Sit and drink Pennyroyal Tea

Distill the life that’s inside of me

Sit and drink Pennyroyal Tea
I’m anemic royalty"


En in de eindeloze archieven van het web tref ik een tekst aan van
Burkhard Bilger waar hij spreekt over de vreselijke fout die hij en zijn
vrouw Jennifer maakten om “Pennyroyal tea” te drinken tijdens haar
zwangerschap, omdat het zo’n aangename muntachtige smaak had, niet wetende
dat het een abortief middel is:

“A thousand, two thousand, even three thousand years ago, Jennifer and I
would have known that. Any midwife in ancient Athens could have told us
about the pennyroyal in her garden. And we would have laughed, during a
comedy by Aristophanes, to hear Hermes advise the hero to "add a dose of
pennyroyal" to keep his mistress out of trouble. Had we lived in Persia at
the time of the Islamic empire, Jennifer might have taken pennyroyal as a
contraceptive, along with pomegranate pulp, willow leaf, and colocynth.
And in 18th-century London, her copy of The Experienced Midwife would have
explained that pennyroyal "hastens the menses" -- an old euphemism for
abortion.
But we live in an impoverished age for herbal lore, when pennyroyal and
pomegranate have given way to the pill, and midwives to physicians. Herbs
are considered mostly harmless -- good for cooking and the occasional sore
throat. Even their extracts, sold as nutritional supplements in
drugstores, carry labels that barely hint at their uses. Modem medicine,
it seems, has finished off what parish priests, grand inquisitors, and
temperance leagues began: it has made people forget the drugs in their own
backyards. Not so long ago herbs were a woman's secret weapon, a magic
bullet against reproductive demands at home and at church. Now they're a
secret affliction -- a curse courted by accident, encrypted by a song.”


Beste Jospeh M. Je zult je wellicht afvragen waarom ik je dit allemaal
vertel. Zie het als een poging om troost te bieden. Die wereld waarin wij
leven, waarin jij opgegroeid bent, is een wereld vol onwetendheid en
onbegrip. Onwetendheid wordt vaak verward met kwaadaardigheid, dat weet
jij waarschijnlijk dondersgoed. En troost zoeken bij een heks is wellicht
het beste medicijn wat een ‘modern’ mens zich kan wensen.

Een kruidige groet,
Pennyroyal